Doorgaan naar hoofdcontent

Onderwater leven in een vijvertje


Blauwe Reiger, wat zou er toch in dat vijvertje zitten?
Hoe klein soms groot kan zijn, dat is zeker van toepassing op ons miniatuur vijvertje. Een Blauwe Reiger zou met beide vleugels kunnen zorgen voor een gevederd afdak. Slechts vijftig centimeter diep en met een grootste breedte van net twee meter. Dat dit blauwe puntje tussen huizen en lage flats toch gevonden wordt door een reiger blijft verbazingwekkend. Zouden het de Bruine Kikkers zijn die een paar jaar geleden de poel ontdekt hebben en nu voor het tweede jaar zorgen voor nageslacht? Het is tijd voor een letterlijk diepgaand onderzoek.
Tiendoornig Stekelbaarsje

Twee halen met een net, van de ene oever naar de andere oever, brengt vooral prut, stukjes Lidsteng en Waterviolier naar boven. Schaatsenrijders vluchten alle kanten op. En dan valt het oog op wat gespartel. Een Tiendoornig Stekelbaarsje, een decennium geleden zijn de eerste visjes vanuit een mooie sloot overgezet naar dit vijvertje en hun nakomelingen zijn er nog steeds! Veel hebben ze niet nodig, watervlooien, wat muggenlarven en ander klein spul is voldoende om een gezonde populatie te behouden.

Bootsmannetje, rustig ademhalend

Bootsmannetje aan de maaltijd, onder zijn buik een zwemwants (Sigara sp.)

Het Bootsmannetje is net als de reiger op eigen vleugelkracht komen aanvliegen. Elk watertje is voor dit vraatzuchtige insect interessant. Van larf tot kikervis, alles wordt aan aangeprikt en leeg gezogen. Dat dit niet zachtzinnig gebeurt blijkt wel als je de wants probeert op te pakken, met zijn snuit kan hij gemeen steken. Tijdens het fotograferen bleek dat niets de eetlust stopt, een klein zwemwantsje (Sigara sp.) werd gegrepen, onder de buik gemanouvreerd en voor consumptie klaar gemaakt.

Kleine Watersalamander, man
Kleine watersalamander, man
Grote verrassing van het vissen in eigen vijver waren de drie heren van de Kleine Watersalamander. In vol tenue, opgezette kam en een blauw aangelopen staart. Mogelijk afkomstig van een vriend uit Roden die jaren geleden ging verhuizen en zijn salamander populatie wilde veilig stellen. Er moeten zeker dames in de buurt geweest zijn maar deze waren zo slim om zich niet te laten verschalken.

Zelfs een kleine vijver kan na verloop van jaren een fantastische levensgemeenschap worden waar het voor veel soorten planten en dieren goed toeven is.

Reacties

  1. Kees bij deze log zie ik de kinderen voor me die elk jaar les krijgen van hun meester om te onderzoeken wat er zoal leeft in de sloot bij hun school . En dan de verbazing op de gezichten te zien bij al die wonderlijke beesten die leven in dat onogenlijk slootje bij school. Prachtig dat er zoveel leven mogenlijk is in zo een klein vijvertje.

    gr frans

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Leuk om zo te onderzoeken wat er allemaal leeft in dat kleine poeltje in je tuin.
    Wij hebben een kleine (halve m2) maar diepe waterbak in de tuin. Daar komen elk jaar bruine kikkers in. Leuk om te zien hoe ze in een hoekje gaan zitten zonnen. Altijd spannend om te zien of ze in het voorjaar weer te voorschijn komen.
    Salamanders zijn toch wel heel speciaal.
    groeten, Gonnie

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Weer een prachtig blog met mooie foto's
    en leerzame verhalen.
    Het is leuk dat je vaak van die onverwachte dingen
    belicht, die eigenlijk zo voor het grijpen liggen.
    En eigenlijk ook wel grappig dat je ook jezelf
    daarbij nog kunt verrassen...
    Natuurkieker Coby

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi kees,

    heb jij een onderwatercamera ofzo? Heel mooi en leerzaam dit blog. Die blauwe reiger weet overal de watertjes te vinden hoor, want bij de buren (we wonen in een gewoon rijtjeshuis met tuintje) heeft de reiger ook de paar visjes vanuit het kleine tuinvijvertje van de buren eruit gevist. Hij stond gewoon op het schuurdak te kijken en whoppa.... weg visjes.

    OT heel erg bedankt voor je namen van de Scherpe zegge en andere. Ik heb je naam erbij gezet met een link naar je blog :-)

    groetjes, Helma

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Beste Helma, ik heb geen onderwatercamera en de opnames zijn al improviserend tot stand gekomen. Gewoon een plastic bakje met vijverwater en daar de camera met macrolens er voor gezet. Vervolgens een beetje poetsen op wat vlekjes en het eerste resultaat is er. Kan natuurlijk veel mooier met een glazen bak maar ja, je zit met een salamander en die moet wel meteen op de foto.

      Verwijderen
    2. Ha, hier was ik ook nieuwsgierig naar, maar ik lees het antwoord dus al.
      Heel creatief. En erg leuk om te zien wat er allemaal in zo'n vijvertje leeft.
      De salamander is helemaal geweldig, die heb ik nog nooit gezien.
      Mooi blogje!
      Groetjes
      Loes

      Verwijderen
  5. mooi Kees. Wilde vragen hoe je ze genomen had,maar lees het net hierboven;)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. " Gewoon een plastic bakje met vijverwater en daar de camera met macrolens er voor gezet. "
    buitengewoon slim!!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Leuk gedaan, die foto's! Met name de salamander is super!
    Groeten, marion

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat een mooie foto's van de vijverbewoners. Die bootsmannetjes zijn toch best klein, heb je er heel mooi op, maar de watersalamander vind ik helemaal top (de laatste foto).
    groetjes Ghita

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak