Doorgaan naar hoofdcontent

Leven op Furka

Furka pas
Waar eens een smal en steil muilezelpad de kantons Uri en Wallis met elkaar verbond ligt nu een asfaltlint over de Furka pas. Herders zijn vervangen door hedendaagse motorrijders die genieten van de tientallen haarspeldbochten voordat op 2431 meter hoogte de pas bereikt wordt. Net als de Grimselpas ligt hier een waterscheiding tussen Rijn en Rhône.

Furka pas, Alpenkauw

De tientallen Alpenkauwen zien het menselijk gedoe met genoegen aan. Vaak wordt wat brood voor deze vaste bewoners achter gelaten hoewel ze met gemak hun eigen kostje bij elkaar kunnen scharrelen. Met hun smalle gele snavel zien ze er anders uit dan onze Kauwen maar ze zijn zeker zo slim en sociaal.

Furka pas, Apollovlinder

Furka pas, Witbonte Parelmoervlinder, mannetje

Maar er is nog veel meer leven op de Furkapas te vinden. Grote Apollovlinders zijn met enige moeite te besluipen als ze even uitrusten van hun dwarrelige fladdervlucht. Nog fraaier zijn de Witbonte Parelmoervlinders. Alleen de mannetjes zijn zo opvallend gekleurd, vrouwtjes hullen zich in het gebruikelijke parelmoer-oranje.

F
Furka pas, Lente-Anemoon, Pulsatilla verna

Furka pas, Alpenanemoon, Pulsatilla alpina
Furka pas, Pyreneese Ranonkel, Ranunculus pyrenaicus

Furka pas, Stengelloze Gentiaan, Gentiana acaulis

Lager bij de grond is duidelijk te zien dat halverwege juli niet de zomer hoogtij viert maar de lente. Alpenanemoon en Lente-anemoon staan nog volop in bloei op plaatsen waar de sneeuw nog maar enkele dagen gesmolten is. Waar de grond al wat langer aan de stralen van de zon blootgesteld is toont de Pyreneese Ranonkel haar stralend witte bloemen. Stengelloze gentianen maken indruk met hun hemelsblauwe trompetten.

Furka pas, Alpenleeuwenbekje, Linaria alpina

Furka pas, Hongerbloempje, Draba hoppeana

Het leven op de Furka pas is rijk maar ook hard. Niet alleen wind en sneeuw zorgen voor overlast, ook de arme, zure granietbodem maakt het leven voor planten tot een regelrechte opgave. Het Alpenleeuwenbekje getuigt er van. Normaal tweekleurig getint is de bloem hier eenkleurig blauw. Hongerbloempjes liggen als gele speldenknopjes verspreid over het losse grint naast een vroegere berghut.

Furka pas

De Furkapas, absoluut de moeite waard om er eens wat langer te stoppen.






Reacties

  1. Ben je bezig met een rondreis, Kees? Wij gingen voreger vaak op vakantie in Bellwald, tegenwoordig meer naar het Saasdal, maar alle plekjes die je laat zie,n ken ik heel goed, zo leuk! Mooie foto's weer!
    Hartelijke groeten, Marion

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Beste Marion, we zijn vier dagen naar het Binntal geweest en daarna een een themaweek alpenflora / alpenvlinders verzorgd voor Hotel Alpina (Tschiertschen) vanuit mijn bedrijf Natuurpresentaties.

      Verwijderen
  2. Wat een prachtige bloemen en vlinders laat je hier
    allemaal zien Kees, mooi!
    En inderdaad interessant om te zien hoe de planten zich aan
    de omstandigheden hebben aangepast.
    Leuk om zo even via deze blog met je door de bergen te wandelen!
    Natuurkieker Coby

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Geweldig om via de blog op je reis mee te mogen kijken. Ik geniet van de mooie opnames.
    Hartelijke groet, Zem.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak