Doorgaan naar hoofdcontent

Stekelige herinnering

Saguaro cactussen, eens opgevangen in Hortus Haren
en nu in Burgers Desert
Natuurpresentatie in 150 woorden - dag 72

Afgelopen zaterdag voerde ons pad naar de Arnhemse woestijn. Voor mij was de tocht door Burgers Desert een tocht vol herinneringen. De opening door Prins Bernhard met twee kalkoengieren die wat  onwennig uit hun kistje kwamen. Maar nu ging mijn aandacht vooral naar vooral de gigantische zuilcactussen. Begin jaren negentig kwamen deze Saguaro's naar Nederland. De bouw van de Desert kas was echter nog niet afgerond en Hortus Haren bood een tijdelijk onderkomen. Sommige cactussen waren wat ontdaan van de lange reis maar de meesten keken enthousiast naar de bleke herfstzon. Vijfentwintig jaar later zijn ze fors gegroeid maar de Amerikaanse voet is nog steeds dikker dan de Hollandse kop. Voor de bezoekers is er echter niets wat herinnert aan de liefdevolle verzorging in de Groningse botanische tuin. Geen bordje met hun reisbeschrijving, zelfs de Harense woestijnkas waar ze eens stonden is niet meer.

Reacties

  1. Ik zie nog voor me hoe we met elkaar de reuzencactussen naar binnen gesjouwd hebben, hoe super kasverzorgers als Jan Pomper en Jan Huitema elke plant opgepot hebben en bijna letterlijk door knuffelen zich helemaal thuis hebben laten voelen. Een ijzersterk Hortus Haren team maakte mogelijk wat onmogelijk leek.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Kraanvogels wereldwijd

 Nog even en dan klinkt het doordringende "Kruu, kruu" weer boven het oosten van Nederland. De Kraanvogels komen! Voor KNNV Drachten reden om er eens wat meer aandacht aan te geven. Niet alleen een bijna traditionele excursie naar de verzamelplaats van duizenden kranen op de velden rond het Duitse Diepholz maar ook een avond vol wetenswaardigheden over deze bijzondere vogels op 18 oktober 2012. Om deze presentatie voor te bereiden ben ik een weekend lang bezig geweest 12 van de 15 soorten kraanvogels te fotograferen. Helaas niet in hun eigen leefgebied, daarvoor zou een wereldreis langs het hart van Azië (8 soorten), Afrika (5 soorten), Australië, Europa en Noord-Amerika (elk 2 soorten) nodig geweest zijn. AquaZoo Fryslân (Leeuwarden) en het Vogelpark Walsrode(60 kilometer zuid van Bremen) boden echter de mogelijkheid om een portrettengalerij te maken van vogels die onder zo natuurlijk mogelijke omstandigheden gehouden worden. Jufferkraanvogel Europese kraaan

Rupsen, verborgen of gewapend

Psi-vlinder, Berkenheuvel September is de tijd dat veel rupsen zich opmaken voor de lange winter. Stevig dooreten, vervellen en dan verpoppen om zo roerloos te wachten op het nieuwe jaar. Sommigen leven zeer opvallend, anderen kiezen voor een strategie waar verstoppertje spelen het belangrijkste in het leven is. Drietand, Vennenbroek Opvallen betekent andere manieren gebruiken om vooral snaveltjes te weerhouden toe te happen. Kleuren die op wespen lijken helpen maar ook haarborstels zijn handig. De Drietand en de Psi-vlinder bijvoorbeeld. Als vlinder zijn het nauwelijks te onderscheiden grijs en zwart gekleurde uilvlinders. Maar als rups kiezen ze elk voor hun eigen, opvallende, uitdossing. Geel domineert bij de Psi-vlinder, oranje bij de Drietand. De laatste kiest ook voor verwarring door voor- en achterkant dezelfde kleur te geven. En allebei doen ze het met haren. Een zwarte, hoog uitstekende en wat slordig uitgevoerde kwast staat parmantig omhoog. Als een vogelsnavel z