Doorgaan naar hoofdcontent

Nationale Bijentelling



Een jaar natuurpresentaties in  woorden - dag 222 - Nationale Bijentelling

Dit weekend is het weer tijd voor de Nationale Bijentelling, een gezamenlijk initiatief van Naturalis, Natuur & Milieu,IVN Natuureducatie en LandschappenNL.

Zeker in een tijd dat we toch zoveel mogelijk thuis moeten blijven is het heerlijk om een rondje tuin te lopen en de wetenschap te helpen meer over bijen te leren kennen. Begin wel eerst even met een blik op de korte bijencursus op de de site van de Nationale Bijentelling. Daar kunt u dan meteen het telformulier downloaden. En om u alvast even in de stemming te brengen heb ik alvast een rondje tuin gelopen. Heel rustig, eerst de achtertuin die alweer bijna in de schaduw ligt. En daarna de voortuin, totaal bijna negentig vierkante meter fleurig, deels inheems groen met twee kleine vijvertjes. Aard- en akkerhommels waren niet te missen, een enkele honingbij dartelde rond, op de bijna uitgebloeide laurierkers zat een vosje en bij de bijenhotels waren rosse en gehoornde metselbijen actief. In de voortuin werd het helemaal spannend. Het begon al met enkele piepkleine langkopsmaragdgroefbijen. Minder dan een centimeter en ontzettend druk. Toen viel mijn oog op een patrouillerende roodsprietwespbij. Een koekoeksbij! Dan zal zijn gastvrouw niet ver weg zijn. Na even zoeken vond ik haar: een grijze rimpelrug. Even heerlijk opwarmend voordat er weer stuifmeel gehaald moet worden voor haar nageslacht....onwetend dat de wespbij op de loer ligt om al haar werk dankbaar in ontvangst te nemen. Bijen tellen in eigen tuin is super leuk.

Doet u ook mee? Kijk dan meteen even op de site van de Nationale Bijentelling.


Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak