Doorgaan naar hoofdcontent

Muurzesoog gelokt

Muurzesoog
Een jaar natuurpresentaties in  woorden - dag 249


Twee dagen geleden schreef ik over een exotische spin die via fruit en een reisje in de fietstas onze tuin bereikte. Spektakel in spinnenliefhebbersland was het gevolg. Maar ook op bescheiden schaal valt er veel spinnenplezier te beleven in het ecologisch paradijsje. Al eerder had ik gezien dat een oud pluggat in de buitenmuur van de schuur bewoond werd door een wezen met lange poten. Veel meer dan dat was er echter niet te zien. Maar toen kwam spinnenkenner Sjef van Overdijk. Hij zag meteen dat het een zesoog moest zijn maar welke soort? Daarvoor werd een beroep gedaan op een list. De spin vangt zijn prooi door letterlijk met zijn voorste poten te luisteren. Elke trilling wordt geregistreerd. Een paar centimeter onder zijn hol (op de foto linksboven) begon Sjef met een takje te tikken. Heel rustig, alsof er een kever of vlieg geland was en op zoek naar een rustig plekje om op te warmen. Bijna direct merkte je beweging in het hol. Poten werden iets naar voren geschoven, je voelde de spanning opbouwen. En toen, bijna als aangedreven door een springveer schoot de spin er uit. Binnen een seconde was het voorbij, te kort voor een goede foto. Bij een tweede poging lukte het wel. Maar kijk eens goed naar de plaat. Met een paar millimeter verschil springt de spin net te veel naar rechts en zou zo een echte prooi gemist te worden. Niet dat dit een probleem is, met deze leefwijze is het voldoende om slechts af en toe een prooi te vangen. ook laat de foto goed zien welke soort het is: de muurzesoog met een gevlekt achterlijf wat ontbreekt of niet zo duidelijk is als bij de kerkzesoog.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak