Kleine kaardenbol
Een jaar natuurpresentaties in woorden - dag 365
365 dagen geleden bedacht ik een weddenschap om te kijken of het zou lukken een jaar lang een natuurblog van ongeveer honderdvijftig woorden te schrijven. Een nieuwkomer in Nederland beet het spits af, de lindespitskop stelde zich voor. Een wants die vanaf het zuiden Nederland verovert.
365 dagen later mag ik het laatste bericht van deze lange serie posten. Een verhaal met een lach en een traan. Blij dat het gelukt is maar ook terugdenkend aan de moeite die het gekost heeft steeds weer inspiratie te vinden. Als de bron even opdroogde verschenen er weer leuke foto's in de digitale brievenbus.
365 dagen later was de keus weer lastig. Kies ik voor de dode das die op ons pad richting Eijsden lag? Gesneuveld in een ongelijke krachtmeting met voortrazend blik. Een succes verhaal over de terugkeer van de grootste marterachtige in Nederland en dat ondanks enorme aantallen die elk jaar op het asfalt sneuvelen. Uiteindelijk werd het de kleine kaardebol. Teder bloeiend langs bij voorkeur grote rivieren en totaal anders dan zijn grote broer. Geen kommetje tussen twee bladeren waar regenwater in blijft staan als probaat middel tegen mieren. Geen langgerekte stekelige bloembodem maar een bolrond vruchtbeginsel. En de bloemen niet violet maar wit met paarse helmknoppen. Wandelend langs de Maas van Maastricht naar het zuiden staan ze naast elkaar te pronken.
365 dagen een natuurpresentatie in woorden is afgerond. Maar dat betekent niet dat het stopt. Met de serie "De week van een bioloog" ga ik verder. Elke week één blog met een pakkende foto. Tenslotte eindig ik met een dankwoord aan al mijn lezers maar vooral aan Annelies die mij steeds weer wist te motiveren.
Reacties
Een reactie posten