 |
| Rijngrint op Noordzee zand |
Het is druk op Veluwse zand. Duizenden sporen verraden de aanwezigheid van groot wild. Edelhert, ree en vooral wild zwijn moeten hier vanaf de schemering bij tientallen rondstappen. Nog drukker is het met mestkevers. Veel verpletterd onder band of voet maar nog veel meer op en in visitekaartjes van paarden. Gravend en wroetend, ze hebben duidelijk haast om voor het al te koud wordt moeten de kinderkamers gevuld zijn. Maar met al dit gewemel zou je bijna vergeten om eens naar het zand te kijken. Een wonderbaarlijk schouwspel is het eigenlijk. Miljarden zandkorrels van honderden kilometers noordelijk liggen nu hier op de Veluwse hoogten. Meegevoerd met ijzige poolwinden en uiteindelijk hier rust gevonden. Daartussen ligt een bonte collectie van prachtige afgeronde steentjes. Wittig kwartsiet, rood graniet en groenig gabbro, van alles ligt er door elkaar. Veel te zwaar om met de wind hier terecht gekomen te zijn maar ook duidelijk niet afkomstig uit de eigen omgeving. Wat hier ligt komt uit het verre zuiden en zuidoosten. Rijngrint wat hier achtergebleven is in een tijd toen deze rivier nog ver ten noorden van Terschelling zijn monding had. Uiteraard lag het toen op zeeniveau maar toen meer dan een half miljoen jaar later het Scandinavische landijs naar het zuiden opschoof werd het letterlijk opgestuwd. Geplooid, gevouwen alsof het geen gewicht had. Net zoals een tafellaken opgeduwd wordt door een pan die op tafel staat. Nog eens 350.000 jaar later ligt het op een hoogte van ongeveer veertig meter boven de oorspronkelijke rivierbedding. Veluws zand onder je schoenen is als een prentenboek met duizend bladzijden.
Reacties
Een reactie posten