Doorgaan naar hoofdcontent

Brabantse herfstnatuur

Kampina

De week van de bioloog - 8

November begon als een achtbaan. Spanning rond corona maatregelen waardoor alle colleges na woensdag weer online moeten maar ook een sensationele ontknoping van de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Maar na ijskoude nachten volgden prachtige dagen met de mogelijkheid om heerlijk te genieten van een exceptioneel warme herfst. 


Kampina, zandruggen en vennen


Heidelucifer

De Kampina leek buiten de fietsroutes verzonken in diepe mijmeringen. Op een enkele graspieper na liet geen vogel zich horen. Klapeksters zijn al gesignaleerd maar waren nog niet te zien. Net buiten het heide gebied klonk wat rustig "ge-tsjak" van een enkele kramsvogel. Maar het mooist waren toch de rode heidelucifers. Bijna vlammend rood in de lage zon stonden hun apotheciën te blinken. Het zijn voortplantingsorgaantjes van de schimmel component van deze bijzondere organisme. De algjes liften wel mee met de vegetatieve voortplanting maar deze schimmelsporen mogen kennelijk zelf op zoek gaan naar een groen vriendje die voor hun suikers kunnen maken.

Nevelzwam

Altijd wijs ik excursiedeelnemers er op dat ze paddenstoelen vooral van de zijkant of zelfs van onderen moeten fotograferen. Voor deze nevelzwam uit de omgeving van Hilvarenbeek vergeet ik echter bewust mijn  eigen advies. Dit is zoals je ze ziet. Een grijze, soms wat gewelfde pannenkoek die bijna op het afgevallen blad lijkt  te liggen. In werkelijkheid zit er een dikke steel onder maar omdat deze zwam pas verschijnt als er al veel blad van de bomen gevallen is lijkt deze bijna onzichtbaar. Nevelzwammen zijn voorbodes van de naderende winter. Een nachtvorstje, zoals vorige week, doet ze niets. Samen met spekzwoerdzwammen, fluweelpootjes en gele trilzwammen zijn het echte vertegenwoordigers van de late herfst.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak