Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit juni, 2011 tonen

Sint Jan actief in het veenweidegebied

Kiersche Wiede Een late Koekoek laat zijn afscheidsroep schallen over het veenweidegebied van de Kiersche Wijde. Binnen enkele dagen zal hij dit zompige gebied inruilen voor een zonnige en drogere omgeving ver naar het zuiden. Rietzangers en Kleine Karakiet zorgen verder voor zijn moordzuchtige kroost. Aan de oostkant van het grote natuurreservaat De Wieden, net boven het buurtschap Doosje ligt de Kiersche Wijde.  Ontstaan als depressie tussen twee grote stuwwallen in de derde ijstijd is het nu een veenplas met een omringend veenweidegebied doorsneden door kaarsrechte sloten. Vanaf de parkeerplaats aan de Loze Dijk heeft Natuurmonumenten twee wandelingen uitgezet. Bruggetjes en smalle paadjes voeren de wandelaar tot in het groene hart van het gebied. Rietorchis en moerasspirea geven kleur aan de bermen, Rietzangers en rietgorzen murmelen in het jonge riet. Vlinders en libellen blijven op deze grijze en kletsnatte dag verborgen in het gras. Sint-Jansvlinder, Kiersche Wiede P

Natuurparadijs De Biezen

Oeverzwaluw, De Biezen Terwijl donkere regenwolken zich samenpakken boven het Brabants landschap komen de laatste gasten van Natuurparadijs De Biezen terug met hun boodschappen. Voedzaam en bestemd voor twee, misschien wel drie, hongerige kinderen. Nog even en dan vertrekken ook zij voor een lange missie maar altijd met in hun hart de wens om terug te keren naar De Biezen. Wij zijn te gast op Eco-Tourist Farm De Biezen . Wim en Rina Renders hebben ruim twintig jaar geleden besloten het roer radicaal om te gooien. Van varkens naar Brabantse oernatuur aan de rand van de Peel. Precies tussen Aarle-Rixtel en de Grotelse Heide laten ze zien wat je met particulier natuurbeheer kunt bereiken. Niet alleen voor plant en dier maar ook voor kampeerders die op zoek zijn naar rust en ruimte. Ecocamping De Biezen, oeverzwaluwwal Gebruik makend van vruchtbare beekklei, gemengd met Brabants zand, geven ze flora en fauna alle ruimte. Van een kleurrijke bloementuin om de boerderij en een un

Bijzondere behuizing in Haren

Klokjesdikpoot ( Melitta haemorrhoidalis ), Haren Ons groene dorp Haren wordt ook wel het Bloemendaal van Noord-Nederland genoemd. Sjieke panden met enorme tuinen. Dat er ook anders gewoond wordt is bekend maar soms is de behuizing wel heel bijzonder. Slechts enkele weken per jaar beschikbaar als zomerwoning en je moet er vroeg bij zijn om een pand te bemachtigen. Samenwonen kan maar huisregel nummer één is dat vrouwen alleen op bezoek mogen komen. Mannen kunnen blijven slapen, soms wel met vier tegelijk. Als de huurperiode voorbij is blijft er slechts één oplossing over: een holwoning voor je kinderen! En dan  te bedenken dat ook in Haren verstening toegeslagen heeft waardoor het jaarlijkse aanbod steeds minder wordt. De gemeenteraad van Haren heeft helaas geen weet van deze misstanden. Zij gaan alleen over tweebenige wezens en af en toe een boom. Dat Haren als groene parel ook andere inwoners heeft vinden ze vaak alleen maar lastig. Ecologisch beheer kost geld en natuureducatie

Veelkleurig "Oranje"

Diependal, Oranje "Welkom op de Drentsche Hooglanden". Een veelbelovende slogan op de plaatsnaambordjes van de gemeente Midden-Drenthe begeleidt de route naar "Oranje". Tot in de jaren zestig een bloeiende aardappelmeelfabriek, nu al decennia bekend als Speelstad Oranje. Direct ten westen van de voormalige fabriek leidt een smalle weg het vroegere veengebied in. Hier lagen de bassins waar het spoelwater van de aardappels kon bezinken. Voedselrijk en met een regelmatig wisselende waterstand was het toen al een, grotendeels afgesloten, toplocatie voor vogelaars. Na de sluiting van de fabriek heeft Drents Landschap het gebied, samen met het Hijkerveld, in beheer genomen. Met een dynamisch waterbeheer heeft het gebied zich ontwikkeld tot een veelkleurig vogelparadijs. Vanuit de, alleen te voet, en deels ondergronds, bereikbare, vogelhut is het volledige spectrum te bewonderen. Wilde Zwaan Zwart staat voor een zwarte ruiter, in broedkleed rondstappend en af en

Borkener Paradis: een historisch tweeluik

Ems, Borkener Paradis, Meppen 11 juni 1811 : Joachim von Versen staart peinzend over de Ems. Het is weer een zware winter geweest, opnieuw is een grote populier door het wassende water geveld. De houtvesters hebben de rivier weer vrij moeten maken zodat de erts- en houtskoolbarken uit het zuiden kunnen passeren. Vanaf het hoogste punt op de duinen van de marke Borken heeft hij een goed uitzicht over het Hudewald. Het is stil, alleen de nachtegalen kwinkeleren alsof het voorjaar net begonnen is. Als apotheker kon hij vandaag zijn voorjaarsoogst binnenhalen. Valeriaan, ereprijs en muurpeper, roze, blauw en geel kunnen vanmiddag verwerkt worden tot tincturen. Sleedoorn en Meidoorn beginnen zoveel vrucht te dragen dat hij een deel van de opbrengst kan verkopen aan apothekers in Meppen en Haselühne...... Borkener Paradis Plots worden zijn dagdromen wreed verstuurd door twee jonge merries van de landheer.  Briesend en bruisend zoeken ze verkoeling in de Ems.                      

Groene kroonjuwelen van Haren, deel 2

Was deel 1 van groene, Harense, kroonjuwelen gericht op een zeldzame maar feitelijk alleen groene plant, in deel 2 wordt de lens gericht op twee uitbundige bloeiers. Eén van de twee heeft ons groene dorp zelf gekozen, de ander is een handje geholpen door de plantsoenendienst Poelruit Poelruit behoort bij de ranonkelfamilie waar ook boterbloemen en akelei toegerekend worden. Rond Haren kwam de soort vroeger alleen voor langs de sloten van het Hemrik voor. Nu staat de plant ook in bloei rond de plas van het uitloopgebied Oosterpolder. Samen met Valeriaan gaat de voorkeur uit naar een zonnige standplaats op natte, min of meer stikstofrijke grond. En juist hierdoor kan de plant een behoorlijke snelheid maken. Veel blad, hoog en dan een groot aantal geel-witte bloemen met een overdaad aan stuifmeel. Meestal zijn het de kroonbladeren die bestuivers de weg wijzen maar bij Poelruit zijn het de ver uitstekende en gekleurde meeldraden die vliegen lokken. Grote Boterbloem Grote Boterb

Anloo: volg de beek vanaf Sint Magnus

De oude, aan Sint Magnus gewijde, kerk van Anloo doet nog steeds wonderen voor het idyllische dorp in het hart van het beekdallandschap Drentsche Aa. Graaf Magnus Erlendsson, geboren op de Schotse Orkney Eilanden, is ruim honderd jaar na de bouw van het schip van deze kerk overleden op 16 april 1117. Tijdens zijn leven was het een godvrezend man maar pas na zijn dood zou zijn mystieke kracht zich openbaren. Onvruchtbare grond begon te bloeien en zieken werden plotseling genezen. In Anloo gaat de verering van Magnus mogelijk terug tot een Germaanse verering van de bron van het Anloërdiepje. Een plaats voor offers werd na de kerstening getooid met een eerste kerkgebouw. Wat er vervolgens gebeurde is verborgen in de nevelen van de vroege Middeleeuwen. De Magnuskerk geeft nu karakter aan Anloo. Centrum van het dorp met een enorme aantrekkingskracht op toeristen en daarmee inkomstenbron voor de lokale horeca. Om het nog aantrekkelijker te maken is het oorspronkelijke landschap vrijwel int

Een groen kroonjuweel in Harens Scharlakenbos

Haren (Groningen) profileerde zich vroeger als de groenste gemeente van Nederland. Inmiddels is er door stevig kapbeleid en vooral ander groenbeheer veel minder groen dan vroeger in het dorp.  Volg echter eens de Scharlakenweg richting het, ook al verlies gevende, zwembad. Knoestige eiken reiken over de weg. Slangenwortels vormen een dicht tapijt over de spoorsloot. En rechts van de weg begint en donkere bomenbos: het Scharlakenbos. Lange lanen zijn de laatste getuigen van vroeger beheer. De ondergroei bestaat inmiddels uit een ondoordringbare jungle van bramen en Rankende Helmbloem. Er is keus uit rechtdoor richting de natte weide of eerst een kronkelpad. Wat je ook kiest, op het pad liggen stevige vlaaien van levende maaimachines. Waar vroeger lariksbomen gekweekt werden liggen nu half omgevallen stammen te wachten op paddenstoelen voor de laatste gang van elk organisme. Als het bos zich opent voor een bizar gevormd, klein, perceel zijn de zwarte ruggen van de zwaar gehoornde ru

Schiermonnikoog uitbundig en ingetogen

Vanaf zee valt meteen op dat Schiermonnikoog een bijzonder eiland is. Een witte en een rode vinger priemen in de lucht om de wolken op een afstand te houden. Meestal lukt dit goed want het weer lijkt er altijd beter dan op het vasteland. Waarschijnlijk wordt dit ook beïnvloedt door vakantie emoties die elke passagier van Wagenborgen lijkt aan te grijpen als voet aan wal gezet wordt. Zwetende en onder veel te veel kilo's bagage gebukte gasten verdwijnen kreunend in een bus of taxi busje. Het overgrote deel stort zich als een kudde losgeslagen mammoetjagers op de krappe voorraad fietsen van meneer Soepboer. Maar dan kan ook het grote genieten beginnen! Rietorchis Voor mij is juni de mooiste tijd van het jaar voor een bezoek aan Schiermonnikoog. Na de altijd groene dijk en afwisselend monotone gras- en maisvelden van de polder kan het grote genieten beginnen. Paarsrode Rietorchissen en Moeraskartelblad zijn bezig om ook de laatste meters om de Westerplas te sluiten.  Rolkl