 |
| Waterspringstaart, springstaart direct onder het lijfje zichtbaar |
Ze zijn al vaker in mijn dagelijkse blog opgetreden: springstaarten. Onmogelijke beestjes om te fotograferen. De mooiste zijn zo klein dat de bril er bij af moet om ze te vinden, de grootste zijn zo snel dat ze niet te fotograferen zijn. Vroeger behoorden ze tot de insecten maar mogen nu lekker zelf op stap in de grote dierenwereld. Hun ademhaling gaat geheel anders dan bij insecten en de meesten hebben een springvork onder hun buik. En vandaag lukte het na honderden missers om eindelijk een springvork eens te fotograferen. In een klein bakje vijverwater met wat plantenresten bleken ook wat waterspringstaartjes meegekomen. Bijzonder grappige beestjes. Zijdeglanzend zwart met rode sprieten en een beetje dik als een Michelin mannetje. Als vlooien sprongen ze rond maar eindelijk had ik er eentje in beeld onder de binoculaire stereo loupe. En dat gaf eindelijk een kans om de springveer te fotograferen. Bevestigd aan het achterlijf klapt deze met enige kracht naar beneden en lanceert het beestje centimeters de lucht in. Weg van een al te nieuwsgierige fotograaf.
Reacties
Een reactie posten