 |
| Appèlbergen |
Appèlbergen, zoals het uitgesproken behoort te worden, mag met het recht de titel groen kroonjuweel van Haren dragen. Waar eens de schapen van Onnen graasden en later Hollandse soldaten op appèl stonden ligt nu een natuurreservaat. Hoogveen begint weer te groeien in de veentjes, de heide ontwikkelt zich voorspoedig en het vroegere geriefbosje is inmiddels uitgegroeid tot een eikenberkenbos.
 |
| Mol |
Dromerig weerspiegelen bomen in het zwarte water. De lucht voelt aan als zomer, de bomen en de paddenstoelen laten echter zien dat de herfst begonnen is. Appèlbergen is voor wie er oog voor heeft als altijd vol leven. Hoewel? Op het pad ligt een zwart, glanzende bontje, een handje uitgestrekt naar een grasspriet. Een mol heeft hier zijn laatste adem uitgeblazen. Voor hem of haar het einde van een duister bestaan, voor de vier Doodgravers het begin van een feestmaal. Zonder zich iets aan te trekken van de vele teken die op zoek zijn naar een nieuwe gastheer wordt er hard gewerkt om de mol klaar te maken tot lunchpakket voor jonge doodgravertjes.
 |
| Doodgraver, Appèlbergen |
Bij het Grote Veen stekende laatste heidebloempjes kleurig af tegen de bruine heide. Gagelstruiken priemen donkergroen uit het vergeelde veld van Pjpenstrootje. Erboven hebben de libellen het druk. Houtpantserjuffer, Steenrode Heidelibel en vooral veel Zwarte Heidelibellen. Met grote ogen speurend naar vliegjes die onbekommerd rond lijken te vliegen. Af en toe even zittend, de kop voortdurend draaiend om met de tientallen facetoogjes scherp te stellen. Dan een snelle duikvlucht, een hap en de maaltijd is binnen. Lastig is wel dat er ook andere mannetjes Zwarte Heidelibellen voortdurend elkaars territorium binnendringen. Daar moet natuurlijk fors tegen opgetreden worden en dat gebeurt dan ook door zo snel mogelijk op elkaar af te vliegen. Een botsingen lijkt onvermijdelijk maar op het laatste moment zwenkt de indringer toch de andere kant op.
 |
| Zwarte Heidelibel, ons recht aankijkend |
Appèlbergen, velen komen er van genieten en dat maakt dat zeldzame planten als Blauwe Knoop het moeilijk hebben. Maar als je als plant, paddenstoel of vogel buiten de gebaande paden blijft is er niets aan de hand. Rode koolzwammen, tientallen Russula's en Melkzwammen, het bos staat er vol mee. En dan blijkt pas hoe rijk Appèlbergen is. Heide en hoogveensoorten, paddenstoelen van droge eikenbossen en zelfs soorten van lemige grond. Appèlbergen is met recht een groen kroonjuweel van Haren.
Reacties
Een reactie posten