Doorgaan naar hoofdcontent

Groene kroonjuwelen van Haren, deel 4

Vleugelnoot
Boerema's bomen is het thema van een vierde blog in de serie "Groene kroonjuwelen van Haren". Burgemeesters wisselden elkaar af, gemeentehuizen werden gebouwd en gesloopt, maar burgemeester Boerema (1910-1935) bleef. Gebeiteld in cement staat zijn zetel voor altijd  in het groene hart van Haren. Geleend door jong en oud maar altijd uitkijkend over de kenmerkende kleuren van Haren, groen, blauw en rood. Zijn ambtsketen hangt in veelvoud aan de inmiddels majestueus uitgegroeide Vleugelnoot. Zijn zorg voor Haren wordt nu gedeeld door bezorgde burgers die zich sterk maken voor Boerema's Park.
Boeremapark Haren














Het Boerema park is geen natuur maar een dankbetuiging van de Harener bevolking aan de burgemeester die Haren tot villapark maakte. Exclusief en divers, passend bij de stijl van Haren toen maar ook bij het Haren van nu. De Moerascypres op het eiland midden in de vijver zou de ligging van Haren kunnen symboliseren. Twee smalle zandruggen aan alle kanten ingeklemd door veen. De Ginkgo bij de brug staat bekend als Aziatische tempelboom maar is ook als soort van aristocratische ouderdom. Miljoenen jaren voor de vestiging van Haren, 850 jaar geleden, waren er al Ginkgo's. 
Ginkgo

Het Boerema Park is een park van alle seizoenen. Statige, altijd groene naald-bomen zoals de Douglasspar die zelfs in ijzige omstandig-heden het park nog kleur geven.  In het voorjaar bloeiende Meidoorns en in de zomer rijpende Lijsterbessen. Maar het grote kleurenspektakel komt in de herfst als de toon gezet wordt door knalrode Esdoornvruchten.
Esdoorn

Boerema's bomen worden oud maar kunnen met goed beheer nog eeuwen mee. Wat ontbreekt zijn naambordjes bij de tientallen bijzondere soorten. Aandacht vragend voor de bijzondere status van dit kleine arboretum in het groene Haren.




Eerdere afleveringen van Groene kroonjuwelen van Haren verschenen op 5 juni (Scharlakenbos),10 juni (Poelruit en Grote Boterbloem in Oosterhaar) en 17 augustus (Moeras en Bos, familie Weemhoff /van der Straten).



Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak