 |
| Wespspin |
Wie kan het zich nog herinneren? Een Nederland zonder eikenprocessierupsen, zonder wespspinnen en zonder marmergrondels. En toch is het nog geen achttien jaar geleden dat de eerste marmergrondels Nederland bereikten vanaf de Donau en dertig jaar geleden dat de eerste nesten van eikenprocessierupsen gevonden werden. Wespspinnen waren toen al tien jaar in Limburg gevestigd en hebben sindsdien zandig en venig Nederland verovert. Van enige menselijke hulp was geen sprake. Marmergrondels profiteerden van het nieuw Donau - Main kanaal en eikenprocessierupsen van keurig in lange rijen geplante eikenbomen. Voor de geel-zwart gestreepte spin waren er alleen hun acht pootjes en wat hulp van de wind voor de allerkleinsten. Nadat ze in het voorjaar uit hun urnvormige huisje gekropen zijn laten ze zich aan lange draden meevoeren door de wind. Uiteraard gaat dit wel op hoop van zegen want volwassen wespspinnen zijn nogal kieskeurige eters. Veldsprinkhanen willen ze en graag ook nog eens in flinke hoeveelheden. In hun vroegere thuisland, zuidelijk Europa, waren die ruim voorhanden. Ze weten feilloos dat ze hun voedsel ook hier in droge graslanden kunnen vinden. Grote webben spinnen ze tussen grassen en elke springer raakt verstrikt. Wespspinnen hebben in veertig jaar hun Nederlanderschap ruim verdiend.
Reacties
Een reactie posten