Tachtig jaar geleden werd de Stichting Drents Landschap opgericht. Zevenenzestig jaar geleden werd het eerste natuurgebied aangekocht: Kampsheide. Nog eens acht jaar later stond mijn wieg bijna aan de rand van dit unieke pareltje "Olde Landschap". Jenerverbesstruwelen waren mijn speeltuin, het ijs op de plas mijn Waterloo, vleesetende plantjes mijn uitdaging om bioloog te worden.
 |
| Pingo in het hart van Kampsheide |
 |
| IJzige winter op Kampsheide, lang geleden heel gewoon |
Kampsheide, eens toebehorend aan kloostervestiging Maria in Campis en later woeste grond van boerderij Kamps. Terwijl de wereld haar wonden likte en Nederland zich opmaakte voor de agrarische revolutie konden vooruitziende lieden in 1948 Kampsheide veilig stellen voor generaties die nog zouden komen. In het centrum een bruinzwart oog, omzoomd met gele wimpers van pijpenstrootje en gehuld in een stekelige mantel van jeneverbes. Het ven mag met recht één van de mooiste pingo ruïnes van Drenthe genoemd worden. Veel kleiner dan het Esmeer maar wel mooi rond uitgesneden en omringd met een iets oplopende wal. Ten zuiden daarvan met houtwallen omzoomde weilanden en een prehistorische grafveld. Met de klok mee draaiend passeert de kijker vervolgens het Deurzerdiep, een megalithisch monument en de verkavelde es van Balloo.
 |
| Jeneverbes, stekelige gastheer op Kampsheide |
 |
| Zwarte Stern, eens algemeen en nu helaas verdwenen op Kampsheide |
 |
| Groentje, voor mij de mooiste vlinder van Kampsheide |
Kampsheide staat in mijn herinnering synoniem met Jeneverbessen en Zwarte Sterns. De bessen zijn er nog steeds, wat ouder en krommer maar stug doorgroeiend in de door schapen begraasde heide. Van de sterns resten alleen nog beelden in mijn geheugen. Sierlijke, zwenkend boven tientallen nesten langs de randen van het ven. Daarna kwamen de Kokmeeuwen, krijsend en vol gevreten op de open vuilnisbelten van de jaren zeventig. Vervolgens sloeg de verdroging toe en verdwenen zelfs de hinnekende Dodaarsjes. Inmiddels is het water weer terug, de verzuurde en vermeste bovenlaag afgeschraapt en fladdert het Groentje weer rond. Met een kleine broedkolonie Zwarte Sterns rond het Zuidlaardermeer koester ik, misschien wat ijdele, hoop dat deze jeugdherinnering ooit nog terugkomt
.
 |
| Moeraswolfsklauw, helemaal terug op Kampsheide |
 |
| Sphagnum fallax, veenmos langs de rand van het ven |
 |
| Sphagnum magellanicum, hoogveenveenmos |
Kampsheide kent een lange geschiedenis van bewoning en gebruik. Steeds maar weer werd er gegraasd en geschraapt. Turfjes gestoken voor de haard, plaggen voor de potstal. Op de kale grond was er zo steeds weer plaats voor prachtige pioniers. Mijn eerste Moeraswolfsklauw zag ik hier. Maar ook allerlei fraaie veenmossoorten langs de rand van het ven. Steeds maar weer proberend om de veengroei op gang te laten komen.
 |
| Informatiebord Kampsheide, Stichting Het Drentse Landschap |
Kampsheide was het begin van een groene portefeuille met meer dan 8000 hectare Drentse natuur. Stichting
Het Drents Landschap vertelt er graag over. En als 80-jarige deelt ze ook nog uit, een gratis jaar lidmaatschap voor een like op
Facebook.
Een mooi informatief blog wat ik met interesse heb gelezen en de prachtige foto's heb bewonderd. Dank u wel Kees Boele.
BeantwoordenVerwijderenwat kan je hier mooi liefdevol over vertellen en wat is dit mooi.
BeantwoordenVerwijderenPrachtige informatieve blog blog Kees!
BeantwoordenVerwijderenNatuurkieker Coby
Een prachtig blog met hele mooie foto's en omschrijving Kees.
BeantwoordenVerwijderenIk ben dol op mosjes en plantjes maar dat groen vlindertje is helemaal een mooitje.
Heel mooi stukje heide en natuur dat ik waarschijnlijk ook een keer ga bezoeken.
Groetjes, Helma