Natuurblog Natuurpresentaties

In het zuiden van het Friese lage Midden ligt het natuurreservaat de Rottige Meente. Vroeger een onbruikbaar en nat gemeenschappelijk weidegebied waar onder mensonwaardige omstandigheden veen werd gewonnen. Vandaag een zonovergoten veenmoeras waar de bezoeker op de SBB parkeerplaats welkom geheten wordt door een Bosrietzanger. Op nog geen twintig meter afstand worden de meest bizarre vogelliedjes aan elkaar geknoopt tot een prijswinnende solo.



Als voorbereiding op de nieuwe cursus Licht op het Veen voor IVN Zuidlaren staan vandaag opnieuw tientallen petgaten op het menu. Open of bijna verland maar altijd bruin van het zure veenwater. Doorsneden door de Schene met zijn kenmerkende bruggetjes en ontsloten met enkele wandel en fietsroutes. Doel is om enkele fraaie landschapsplaatjes te maken maar ook om op zoek te gaan naar kenmerkende soorten van het Friese veen.




Eind mei is het toptijd voor libellen. Platbuiken, Viervlekken, Smaragdlibellen en een enkele Noordse glazenmaker werken har…

Nationaal Beek en Esdorpenlandschap Drentsche Aa, elke dag bijzonder maar op deze lentedag in mei absoluut bereid om zijn "fine de fleur" te tonen. Vier bloggers, hun partners en vrienden zwerven uit over het zonovergoten landschap tussen Oudemolen, Gasteren en Anloo. Drents bont is de enige manier om de overweldigende kleurenpracht van het gebied te beschrijven. Een ongekend aantal tinten groen versierd met patchwork van gele boterbloemen, lichtrode zuring en vooral duizenden paarse orchideeën.




Tussen de grote kleurvlakken heeft de Drentsche Aa haar bijzondere pareltjes verborgen. Zwarte Rapunzel, een bijna exotische Hollander. Alleen hier, waar het diepe grondwater opborrelt, voelt hij zich thuis. Moeraswederik, voorzien van gele toefjes maar verder groen, is weer helemaal terug van weggeweest. Heerlijke natte voeten, dat is zijn voorkeur.


Uitgelaten Weidebeekjuffers genieten van de zon en dansen boven in het Anloërdiepje. Niet voor ons maar van pure levensvreugd waarbij …

Planten zijn groen maar dat betekent echter niet dat dieren dus niet groen zouden kunnen zijn. Groene vingers zijn immers ook meestal zwart van de tuinaarde? Groen is een perfecte camouflage kleur en dat hebben Wandelende Takken, Sabelsprinkhanen en Bidsprinkhanen al lang geleden ontdekt. Sommige vlinders gaan nog wat verder. Het Groentje is bijvoorbeeld een "Bruintje" als de vleugels opengeklapt zijn en felgroen als het mannetje besluit om wat meer op te vallen.

Bij onze Nederlandse nachtvlinders hebben we echtere enkele soorten die het niet helemaal begrepen hebben. Zo afwijkend groen van de omringende vegetatie dat ze altijd opvallen. Het enige wat er dan nog opzit is onder een blad gaan zitten, verscholen voor een spiedend koolmezenoog. Neem nu eens de Zilveren Groenuil. Afgelopen vrijdagnacht kwam er na een lang, koud en soms nat voorjaar weer één op bezoek in onze tuin. Vriendelijk rondfladderend, af en toe even zitten en dan wat voorzichtig rondtasten met zijn zalmkl…

Een levend landschap is als een geschiedenisboek met als naschrift een doorkijkje naar de toekomst. Wandelen   is als bladeren door het boek maar wel een boek met geur en geluid.In Nationaal Park Alde Feanen , het Lage Midden van Fryslân, wordt het verhaal toegelicht door honderden vogels. Wat zwaarmoedig klinkt er boven het rietmoeras van Reid om 'e Kritte, in het uiterste noordoosten van dit dit 4000 hectare grootte gebied,   "Hoemp", "hoemp". Even later verheft zich een bruin geklede Roerdomp voor een korte inspectie over zijn gebied. Ongewild wordt je meegevoerd naar de zware tijden van de vervening, mannen die dagelijks in het zwarte veenwater stonden en brokken laagveen opbaggerden. In de Jan Durkspolder, zuidelijk van Earnewâld, zijn het de Kleine Karekieten die de periode tot de jaren negentig bezingen. "KarrrrrreKiet", wat eentonig, misschien tot vervelens toe. De vervening was gestopt, het gebied verdroogde en verstilde. 


In 't Wikelslâ…

18 mei 2012. Vogelend Nederland is opnieuw op zoek naar de Grote Franjepoot, de Roodkopklauwier of Morinelplevieren in en rond het Lauwersmeer. Telescopen speuren met hun glazen oog over het water, camera's klikken bijna spontaan en sterke verhalen doen de ronde. Ook als blijkt dat de Grote Franjepoot verder gegaan is met zijn dwaaltocht van Noord-Amerika naar onbekende oorden valt er echter nog genoeg te beleven.



Met deze blog wil ik graag laten zien dat het Lauwersmeer ook net even anders weer heel mooi kan zijn. Een sfeerplaatje van de Kollumerwaard lijkt bijna verassend op de laagveengebieden. Konikpaarden en Schotse Hooglanders houden een deel open, vochtiger delen mogen zich ontwikkelen tot rietmoeras. In vroegere populierenaanplant voelen brandnetel en kleefkruid zich goed thuis. Leuk om hier eens te zoeken naar Brandnetelroest, een schimmel die  delen van het blad oranje kleuren. Uiteindelijk ontstaan er miniatuur kraters waar miljoenen sporen uit zullen komen.



Kleine kap…

Nog geen honderd jaar geleden lag ons Nederlandse El-Dorado in het Bourtanger Veen. Uit het zwarte veen werd het bruine goud in brandbare brokken gestoken, vervoerd naar o.a. Amsterdam en daar voor goud geld verkocht. Turfstekers leefden net als goudzoekers in erbarmelijke omstandigheden terwijl handelaren er rijk van werden. In 2012 is van het veen op de grens van Duitsland en Nederland weinig meer over. Wat rest is o,a. het Bargerveen, een fantastisch natuurreservaat waar de mens een stapje teruggedaan heeft. Van de duizenden veenhuisjes rest er nog maar één. Verder is het water, moeras en heide zover het oog reikt.


Van mei tot augustus is het Bargerveen een libellenparadijs. Overal zijn ze te vinden, groot of klein en in kleurschakeringen van het felste rood tot het diepste zwart. Op Hemelvaartsdag, 17 mei, zijn het vooral de Noordse Witsnuitlibellen die het luchtruim bevolken. Rood gevlekte mannen of geel gevlekte dames, voortdurend op jacht naar de broodnodige eiwitten of naar e…