Doorgaan naar hoofdcontent

Voetstappen op het Pieterpad 1

Pieterpad
Nederland van teen tot kruin. Een dwarsdoorsnede van landschappen die nu net niet oer-Hollands zijn. Dat biedt de oudste en met 498 kilometer langste wandelroute van Nederland. Oorspronkelijk bedacht van Pieterburen naar Pietersberg maar ons alternatief, van  zuid naar noord is ook mogelijk. Afdalend van de Maasterrassen, stuwwallen beklimmend en uiteindelijk de geur van het Wad opsnuivend.






Start en eindpunt Pieterpad op de St.Pietersberg
Oude gangen St.Pietersberg

Gevlekte aronskelk


Maastricht

Watermolen in de Jeker
Het heeft iets symbolisch. De winter verliest geleidelijk zijn ijskoude greep, heel voorzichtig knipoogt het voorjaar naar een bleek zonnetje en onze schoenen zetten hun eerste sporen op een nog uitgestorven Pieterpad. Het is begin maart en vanuit een meer dan tweeduizend jaar oude stad klimmen we omhoog naar een nu uitgeholde berg met ruim vijfenzestig miljoen jaar op de teller. Het geluid van de wind over de golven van de Tethys Zee zal niet anders geklonken hebben dan in 2018. Een vrolijk kwetterende heggenmus brengt ons terug naar het nu. Gevlekte aronskelk begint al uit te lopen en in de groeve bloeit klein hoefblad.

Bemelen

Pieterpadlunch

Bemelerberg

Pad naar de Geul
Geul bij Strabeek


Vanaf de Pietersberg gaat het eerst richting het noordoosten. Bemelen, holle wegen, kleine mergelgroeves herinnerend aan vleermuistellingen in de jaren zeventig en dan richting Strabeek bij Valkenburg. Korte hellingen brengen je steeds hoger en uiteindelijk sta je voor de oever van de Geul. In de zomer arena voor baltsende bosbeekjuffers maar nu een in zichzelf gekeerde beek die heerlijk aan het boetseren is met zijn oevers. Verse beversporen laten zien dat er noeste houtarbeiders in de buurt zijn. Recente krantenberichten vertellen over een provincie die geplaagd wordt door deze knagers maar zelfs met goed kijken kunnen we niet meer dan enkele bewerkte bomen vinden.
Pad noord van Strabeek
Terstraten

Hellerhof

Houten steenuil

Pieterpad markering

Sittard, Markt

Na Strabeek wordt het landschap steeds kleinschaliger. Holle wegen belemmeren het uitzicht. Schitterende Limburgse hoeves in Helle en Terstraten liggen bijna nonchalant uitgestrooid over het plateau. Verlaten grintgroeves ten  oosten van Spaubeek herinneren aan tijden van weleer toen eerst de Rijn verder naar het westen zijn bedding zocht en later de Maas het overnam. Na ruim 20 kilometer laat Sittard zich zien van zijn rijke roomse kant. Een prachtige statie over de Kallenberg nodigt Pieterpatters uit tot overdenking. Louterend voordat men zich op de Markt mag gaan laven.

Isenbruch - Schalbruch

Smalste stukje Nederland 

Montfort, kasteel

Natuur in Nederland is schaars en dat blijkt goed tijdens de derde etappe. Van Sittard naar Montfort zijn het vooral uitgestrekte landbouwgebieden met hier en daar snippers natuur langs snelstromende beekjes. Zingende veldleeuweriken jubelen van blijdschap maar beseffen nog niet dat in dit akkerland het maar moeizaam insecten zoeken is voor hun erfgenamen.

Vlootbeek

Herinnering Romeinse muntvondst Vlootbeek

Teder, klein - Platgeslagen Sinterklaasmutsmos met sporenkapsels

Roer

Beversporen

Kasteel Hillenraedt, Swalmen

Pieterpad trefpunt Swalmen

De vierde etappe van Montfort naar Swalmen is een stuk aangenamer. Beginnend langs een beekje, met verhalen over Romeinse munten die hier ooit begraven lagen, en dan "Het Sweeltje". Tot aan Sint Odiliënberg is het een aangenaam vogelconcert in dit bos. Ooit eens houtproductie en nu overgelaten aan de natuur. Industrieterreinen laten zien dat je de rand van Roermond passeert. Op weg naar het oeroude cultuurlandschap van Boukoul en Swalmen. Middeleeuwse kasteelhoeves (Zuidewijk Spiek en Hillenraedt) laten zien dat dit eens een zeer welvarende streek was. Oude Romeinse wegen van Maastricht naar Xanten en Trier werden tot ver in de Middeleeuwen als handelsroutes gebruikt.

Swalm
Moerasbos Swalm
Voormalig trappistenklooster, Venlo

Grijze steen, oude grensport hertogdom Gelre en Gulik

Na Swalmen wordt het bijna idyllisch. De Swalm laat zien dat de watergoden dolblij zijn met hun herkregen vrijheid. Meanderend door een drijfnat broekbos lijkt het alsof de tijd is blijven stilstaan. Toch worden we hier aan de dag van morgen herinnerd. Op een bankje zit een dame die ons vraagt of wij het Pieterpad volgen. Op haar houten zetel vond zij een zakje met vier paaseitjes en een Paaswens van Donna en Floris. Twee dagen later bleek dat het twee dames waren die met hun honden Donna en Floris een aardigheidje voor mede Peterpatters uitgelegd hadden. Totaal anders maar niet minder mooi wordt het op de Duits-Nederlandse grens. Tegelijkertijd de scheidslijn tussen hoog en middenplateau. Op enkele plaatsen zelfs uitgespoeld tot een tientallen meters diepe kloof. Daarna volgt Tegelen met zijn kleiputten en Venlo.  De eerste vijf etappes Pieterpad nodigen uit om verder te gaan, 107 kilometer gelopen en nog 391 kilometers liggen voor ons.

Pieterpad schoenen



Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak