Doorgaan naar hoofdcontent

Voetstappen op het Pieterpad 2


Voetstappen vereeuwigd. Toos Goorhuis en Bertje Jens in beton vastgelegd voor alle Pieterpad wandelaars die in hun sporen noord of zuidwaarts trekken. Dankbaar voor hun initiatief en alle Pieterpadvrijwilligers staan we stil bij dit bijzondere monument direct achter kasteel Vorden.








In het eerste deel van deze serie trokken we door heuvels en door dalen, passeerden beken en eindigden bij de Maas in Venlo. Voor het tweede deel hebben we een reuzensprong gemaakt en gaan verder vanaf Kasteel Vorden. Geen smokkelpoging om zo het Pieterpad wat korter te maken maar het tussengelegen stuk bewaren we voor dagtochtjes vanuit Tilburg.

Landgoed Den Bramel, Laren
"Dikke Boom", Landgoed Verwolde

Vosje, een solitair levende bij druk doende met verzamelen van wilgenstuifmeel
Het landschap tussen Vorden, Laren en Holten laat zich beleven als een kijkdoos. Vol stillevens van tijden die eens waren en nooit meer terugkomen. Verstilde landhuizen, kleurige luiken van pachtboerderijen en statige lanen herinneren aan 18e en 19e eeuwse Gelderse rijkdom. Klein en bescheiden als Den Bramel tot het bijna protserige van Landgoed Verwolde. Als Pieterpatter mag je vanaf paden even naar binnen kijken. Je blik laten gaan over gevels die bedoeld waren om te imponeren. Tuinornamenten en uitgestrekte bossen ontdekken die eens dienden ter verpozing en vermaak van langgerokte jonkvrouwen en zwierige heren. Wegen die in stilte vertellen over eindeloze rijen marskramers die hier langs trokken. Vanuit Duitsland op weg naar Zutphen en Deventer. Misschien even pauzerend bij wat we nu kennen als de dikke boom. Rond 1500 werd hier een eikeltje aan de aarde toevertrouwd, in 2018 kijkt de woudreus minzaam op het mensenvolk neer.

Holtens zwijn

Holterberg

Vermiljoenhoutzwam, Noetselerberg
Al voor Holten voel je letterlijk het landschap veranderen. Golvende akkers verraden de uitlopers van de Sallandse Heuvelrug. Ruim 130.000  jaar geleden mocht het landijs zich volledig uitleven op een gebied getekend door de machtige Oerrijn. Grintpakketten en rivierduinen werden als een tafellaken opgerold en tientallen meters opgestuwd. Voor de latere landbouwers werd het een brug te ver, alleen voor veeteelt bleek het gebied geschikt. Grazende bekjes en bosbranden zorgden uiteindelijk voor een tapijt van heide gelardeerd met jeneverbossen. Noeste bosbouwers in de jaren dertig van de vorige eeuw veranderden grote delen van de Holterberg, de Noetselerberg en de Hellendoornse Berg in uitgestrekte naaldhoutplantages. Na nog eens tachtig jaar mag de natuur weer terugkeren. Voor het korhoen is het te laat maar de boomleeuwerik wordt er blij van.

Driekleurig viooltje, Hellendoorn


Grenssteen marken Archem en Lemele

Archemerberg, 79 meter + NAP

Beneden Regge
Uitkijktoren Besthmerberg
Tussen Hellendoornse Berg en Lemelerberg ligt een natuurlijke laagte. Verveend en drooggelegd is het nu een uitgestrekt weidegebied afgewisseld met maisakkers. Bijna een adempauze tussen de ene ijstijdrimpel en de volgende plooi. Naar het Noorden lopend is dit meteen de laatste heuvel. die genomen moet worden. Terwijl de Lemelerberg bijna bezadigd gelopen kan worden lijkt de Archemerberg in te zetten op de titel "kuitenbijter". Enkele steile stukjes, uitgeërodeerd door afstromende regen, geven een gelukzalig gevoel als je vanaf de bijna 80 meter hoge top Zwolle probeert te ontdekken. Een passerende boomvalk lijkt wat meewarig naar beneden te kijken op asl dat menselijk geploeter. Ruim 45 meter lager ligt de laatste heuvel, de Bestmenerberg. Met de hoge uitkijktoren wordt het mogelijk om over al het omringend groen te kijken. Naar het zuiden het dal van de Regge, naar het noorden de machtige Overijsselse Vecht. Twee ijstijdrivieren, rustig meanderend en in niets meer herinnerend aan de enorme smeltwaterstromen die hier ooit gelopen hebben.

Vecht, Ommen

Galnoot, Junne

Rheeze
Vechtbrug Hardenberg
De afsluitende etappe van deze aflevering volt het dal van de Vecht van Ommen tot Hardenberg. Deels bebost maar geregeld met schitterende doorkijkjes richting de rivier en zijn begeleidende hooilanden. Boswachterij Hardenberg lijkt op een prelude van de Drentse bossen maar brengt de wandelaar via Rheeze toch weer terug bij de rivier. Als kers op de taart volgen dan nog de Heemser hooilanden en nieuwe natte natuur rond de Molengoot vlakbij het centrum van Hardenberg.

85 kilometer Pieterpad, van rijke cultuurhistorie tot ijstijdgeweld. Al lopend beleef je het landschap van top tot teen.




Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak