Kraaiencafé "The Birds"

Kraaiencafé "The Birds"

Van alle kanten rollen duistere wolken over Haren. Wat begint met een enkel stipje aan een wolkeloze hemel groeit uit tot een golvende zwarte deken die elke zonnestraal lijkt te verstikken. Eerst stil maar al snel begeleid door een angstaanjagend gekrijs uit de diepste hellekrochten.

In het digitale Harener Weekblad van 9 februari schreef ik dit bericht over de massale slaaptrek van kraaien. Elke dag komen ze terug, eerst tientallen, dan honderden en vervolgens duizenden zwart gevederde vogels. Dat ze de aandacht trekken blijkt wel uit een dringend verzoek van mijn gewaardeerde overbuurvrouw om er toch ook in mijn blog eens aandacht aan te geven.

Beleef het eens mee en klik op het plaatje voor een YouTube filmpje van dit spectaculaire fenomeen.

YouTube filmpje "Kraaienslaaptrek Haren"

Velen zullen zich de bizarre film “The Birds” van Alfred Hitchcock (1963) herinneren. Melanie Daniels beleefd een angstig avontuur met een agressieve meeuw en wordt later aangevallen door letterlijk duizenden vogels. Vooral de pikzwarte kraaien maakten diepe indruk op de kijkers. In werkelijkheid zijn deze vogels alleen onvriendelijk als je wat te dicht bij hun broedplaatsen komt.

Roeken en kauwtjes dwarrelen door elkaar

Juist in de winterperiode kiezen allerlei vogels voor gezamenlijk slapen. Gezellig met soms duizenden in enkele bomen maar wel keurig op snavelafstand van elkaar. Uilen en marters krijgen zo geen kans om onverhoeds toe te slaan. Meeuwen en ganzen trekken aan het eind van elke dag in een rechte lijn naar open water en keren pas de volgende ochtend weer terug om voedsel te zoeken. Spreeuwen sluiten de dag af met een staaltje luchtacrobatiek alvorens in de bomen neer te strijken. Steeds grotere wolken lijken op commando rond te draaien, duikvluchten uit te voeren of verticaal op te stijgen.

Zweven en buitelen in het laatste daglicht

Terwijl sores rond het zwembad en een winkelcentrum al voldoende hoofdpijn geven wordt Harenn ook nog eens elke winterdag verduisterd door een bijna hemelse armada. Wat begint met enkele Kauwtjes zwelt rond zonsondergang aan tot een legioen van duizenden vogels. Van alle kanten komen zwart gevederde vliegers aangevlogen. Roeken en Kauwtjes zijn in de meerderheid, daartussen zwerven enkele Zwarte Kraaien. Doelgericht lijken de vogels zich te concentreren op één punt: de lijnwerkplaats Onnen. Af en toe duiken honderden vogels wat eerder naar beneden. Rusten even uit of praten even bij in de eiken en populieren langs de Spoorstraat en achter de Remmingaweg. Ondertussen zwelt ook het geluid tot bijna oorverdovende proporties aan. Zelfs binnenshuis dringen de vogelstemmen door. Slechts een kwartier later valt een diepe stilte in, het is donker, de kraaien zijn neergestreken.

Rust in het kraaiencafé "The Birds"

Als de eerste zonnestralen voorzichtig boven de horizon uitkomen begint het spektakel opnieuw. Uit het Scharlakenbos en de bomen rond de lijnwerkplaats vertrekken ongeregelde groepjes in grote haast naar hun ontbijt. Tijd om gezamenlijk wat rond te hangen is er niet, er moet gegeten worden. Binnen tien minuten zijn de duistere wolken over Oosterhaar vergeten en hebben we weer tien uur rust totdat de zwarte armada terug komt.

(de titel van dit blogbericht is ontsproten aan de creativiteit van enkele kinderen, zonen van een biologe uit Groningen)