Doorgaan naar hoofdcontent

Smakelijke wadden met Jan Rotgans

Bijzondere Wadden ervaring, kokkels zoeken
Groen uitgeslagen geitenwollen sokken motiveren voor ons Werelderfgoed Waddenzee is absoluut niet nodig. Geef ze bijzondere natuurervaringen met leuke soorten vogels, wormen of vissen en het zit helemaal goed. Maar hoe krijg je de grote groep die wat minder met natuur heeft? Jan Rotgans heeft er een eenvoudig antwoord op: laat ze zien dat de Wadden niet alleen mooi zijn maar ook nog eens bijzonder smakelijk. Voor je het weet ligt iedereen op zijn knieën kokkels te rapen.

Vijfdradige meun in het "aquarim" van Ton de Groot
Dat de "Zee Leeft" in Den Oever schreef ik al in een vorig blogbericht. Ook vandaag begint onze tocht met de Wieringen 130 met een duik in het "zee aquarium" van Ton de Groot. Als collega van Jan heeft hij er vandaag enkele Vijfdradige Meunen in gezet. Koppen met tastdraden maken ze uitermate geschikt voor het leven in de woelige Waddenzee. Garnalen en grondels vinden ze zonder problemen.

WR 130 van Jan Rotgans



Het net komt naar boven...altijd spannend moment 
Snoekbaars,meegevoerd met het spuien van IJselmeerwater

Enkele jonge haringen, massaal aanwezig en heerlijk als hapje tussendoor
Lepelaars, voor de boot op een strekdam

Inmiddels zit de groep al aan boord en wacht vol spanning tot de motor grommend aan zal slaan. Koers zettend naar de spuisluizen voor een korte trek om de eerste honger te stillen. Een bescheiden portie jonge haring daar gaat het om. Baars en Snoekbaars, ongewild op het Wad terecht gekomen na het spuien, gaan weer terug het water in. Doordat het net niet over de bodem sleept is er nauwelijks bijvangst. Terwijl de vissen gefrituurd of gebakken worden lukt het om enkele te verleiden even te kijken naar een groep van dertig Lepelaars op de strekdam. Een meegebrachte telescoop doet wonderen. Feestelijk gekleurde ringen leiden al snel tot een gesprek over vogeltrek.


Scholeksters, en een enkele wulp, komen het wad op als het water zakt, klaar voor de volgende maaltijd

Landing op de plaat 
 Eerder gevangen poon hangt inmiddels in de rookkast maar onze belangstelling gaat vooral uit naar wat er op het Wad gebeurd. Het water zakt, eerste groepen Scholeksters, Bergeenden en een enkele Wulp komen voorzichtig kijken of het al etenstijd is. Na een versterkend hapje vis, aangevuld met kakelverse Wadden mosselen, wordt het ook voor ons tijd om overboord te gaan. Wat lacherig schuift iedereen in een paar lieslaarzen en stapt dan in de ijzeren landingsboot. Uitstappen wordt helemaal een belevenis. Geen kade maar gewoon plons, het water in. En dan wil iedereen los. Het nieuwe land verkennen en op zoek naar nog meer smakelijke hapjes.

Schelpkokerworm, net boven het zand uitstekend
Amerikaanse zwaardschede, razendsnel weer ingravend in het natte zand

Slijkgaper met uitstekende in- en uitstroombuis (pomp waarmee voedsel uit het water gezeefd kan worden)

Zeester
Kokkels, mossels, zeepokken, de zee leeft

De natte plaat lijkt echter uitgestorven maar Jan weet de weg. Hij wijst op vreemde putjes in het zand. Even spitten en dan wordt een Amerikaanse zwaardschede zichtbaar. Dieper weg zitten Strandgapers en Wadpieren. Maar daar gaat het niet om. Het zijn de kokkels die lokkend liggen te wachten. Natuurbericht schreef er al over, na het verbod op mechanische kokkelvisserij zit het Wad nu weer vol met meerjarige kokkels. En dat blijkt. Even vijf minuten op de knieën en een kleine mand zit vol.

Het gulle Wad: kokkels voor de pasta

Jan Rotgans, visser en kok

Visserman en kok, wat een fantastisch mooie combinatie voor iemand die zijn liefde voor het Wad wil delen. Natuureducatie en gastronomie blijken perfecte partners.

Zonsondergang voor de kust van Wieringen

Het Wad, steeds weer verrassend bijzonder.

Reacties

  1. Ah dat moet inderdaad genieten zijn geweest. Met plezier dit blog gelezen en genoten van de mooie foto's.
    Groeten,
    Roos

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Een mooi verslag van deze waddenbelevenis Kees, het blijft inderdaad een bijzonder en boeiend
    gebied om te bezoeken.
    Natuurkieker Coby

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dit zal inderdaad vreselijk genieten zijn geweest Kees.
    Heel mooi verslag, geweldige trip, lekker eten en prachtige foto's.
    Ook hele interessante foto's met leerzame informatie.
    Groetjes, Helma

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dit is prachtig Kees om te lezen en te zien,jullie moeten een superdag gehad hebben.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak