Doorgaan naar hoofdcontent

De zilte rand van de Graanrepubliek

Groninger rijkdom, oostelijk van Nieuwwolda
Strakke lijnen tot aan de horizon, zwarte vlakken van tientallen hectares afgewisseld met door vorst geel gekleurde graslanden. Dijken als stille getuigen van een vroegere strijd tegen het water. Doorsneden door coupures waar ook nu nog de afsluitbalken in geschoven kunnen worden als de waterwolf eens terug zou komen. Maar zonder dit water was de Graanrepubliek nooit ontstaan. Dit is het rijke Oldambt, geworteld en gevoed door zeeklei. De zilte rand van het gebied wordt gevormd door de Reiderwolderpolder en de Carel Coenraadpolder. Wegen doodlopend op de laatste dijk en daarna een rafelig gebied met strekdammen en kwelders. Een enkele boerderij, voren in het land en verdwaalde toeristen zijn de enige tekenen van menselijk leven. Nog geen halve eeuw geleden was dit wel anders. Een bord bij een bosje met essen en esdoorns vertelt het dramatische verhaal van 350 mensen uit Ambon die hier, ver van klapper en kampong, een nieuw bestaan moesten opbouwen. Tochtige barakken, een kerkje en een schooltje kregen ze als dank voor bewezen diensten. Wat rest is een kille kaart, de verhalen over een terugkeer naar het tropisch paradijs zijn verwaaid in de nooit aflatende wind.

Ambonezenbosje, Reiderwolderpolder

















Brandganzen trekken keffend langs de waterlijn. Een eerste veldleeuwerik probeert zijn nieuwste lied. Op het hek bij Nieuw Statenzijl hangt een laatste herinnering aan een winterse springvloed. In het achter de dijk liggende land zijn de hazen heer en meester. Soms alleen zichtbaar als een grijze rug, soms in paren en vooral druk met imponerend gedrag.

Nieuw Statenzijl

Haas, Reiderwolderpolder

Voor wie het wil zien is de zilte rand van het Oldambt is echter ook in de late winter bijzonder kleurig. Op harde basalt of baksteen hebben mossen en korstmossen fijne lijnen getrokken. Van zwart tot oogverblindend geel, van lichtgroen tot bruin. Vanaf een hoogte van ruim 190 centimeter zijn het vlekken, dichterbij gekomen blijken het kunstwerkjes met lobjes, schijfjes of afgemaakt met een poederlaagje.

Bioloog heeft geen aandacht voor het uitzicht maar alleen voor de kleurige rand van het Oldambt

Plat dambordje (Aspicilia calcarea, een korstmos op beton)

Kastanjebruine schotelkorst (Lecanora campestris, een korstmos op basalt, Nieuw Statenzijl)

Kleine citroenkorst (Caloplaca lithophila, op beton, Reiderwolderpolder)


Gewone haarmuts (Orthotrichum affine, op basalt, Nieuw Statenzijl)
De Graanrepubliek van Frank Westerman vertelt het verhaal over dit gebied. Gemaakt door de zee, gevormd door de mens met ongekende rijkdom en armoede direct naast elkaar. De randen zijn echter van en voor de natuur gebleven.


Reacties

  1. Prachtige minilandschapjes, al die kleine mosjes, wat knap dat je ze van elkaar kunt onderscheiden.
    Prachtplaat van de haas!
    Groet
    Loes

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Als je naar boven kijkt kan je bij het Abonnezenbosje ook af en toe de zeearend zien. Magnifiek en een andere dimensie van de natuur.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Erg mooi omschreven met prachtige foto's!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Een boeiend verhaal van een prachtige streek in Nederland.
    Leuk ook te merken dat een ieder met zijn eigen interesses
    dit gebied bezoekt.
    Kortsmossen is toch wel een vak apart en fijn dat jij daar
    regelmatig aandacht aanbesteedt en er prachtige foto's van toont.
    Natuurkieker Coby

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Erg interessante informatie over het Oldambt. Ook de foto's van de mossen vind ik heel mooi. Mossen vormen zo'n boeiend stukje natuur op minischaal. Ik leer eigenlijk nog maar nét om ook daar beter naar te kijken.
    Ik ben deze blog sinds kort aan het lezen en heb me onder de volgers geschaard.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Mooi zeg die mosjes, als je goed kijkt naar de kleine dingetjes zoals mos, zie je daar ook zoveel schoonheid in. De foto van de haas vind ik geweldig, die zat dichtbij.
    Ik hoop ze binnenkort een keertje boxend aan te treffen in de polder.
    groetjes Ghita

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hoi Kees,
    Altijd mooi bij 'Olle Tjaort'. Binnenkort ook maar weer eens naar de 'Kiekkaste'
    En dan die korstmosjes, mooi om te fotograferen, maar om ze op naam te brengen....
    Iets voor een cursus lijkt me.
    Groet, Ubel.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Goed de sfeer omschreven van dit laatste randje Nederland, ik voel de zilte kou en heb te doen met de Ambonezen van toen.
    Mooie foto's van haas en korstmossen. Als leek kunje je er alleen maar over verwonderen ( ook al niet niks), maar jij kunt ze zelfs benoemen. Leuk om ze zo " te ontmoeten ".
    Groeten, Gonnie

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Kraanvogels wereldwijd

 Nog even en dan klinkt het doordringende "Kruu, kruu" weer boven het oosten van Nederland. De Kraanvogels komen! Voor KNNV Drachten reden om er eens wat meer aandacht aan te geven. Niet alleen een bijna traditionele excursie naar de verzamelplaats van duizenden kranen op de velden rond het Duitse Diepholz maar ook een avond vol wetenswaardigheden over deze bijzondere vogels op 18 oktober 2012. Om deze presentatie voor te bereiden ben ik een weekend lang bezig geweest 12 van de 15 soorten kraanvogels te fotograferen. Helaas niet in hun eigen leefgebied, daarvoor zou een wereldreis langs het hart van Azië (8 soorten), Afrika (5 soorten), Australië, Europa en Noord-Amerika (elk 2 soorten) nodig geweest zijn. AquaZoo Fryslân (Leeuwarden) en het Vogelpark Walsrode(60 kilometer zuid van Bremen) boden echter de mogelijkheid om een portrettengalerij te maken van vogels die onder zo natuurlijk mogelijke omstandigheden gehouden worden. Jufferkraanvogel Europese kraaan

Rupsen, verborgen of gewapend

Psi-vlinder, Berkenheuvel September is de tijd dat veel rupsen zich opmaken voor de lange winter. Stevig dooreten, vervellen en dan verpoppen om zo roerloos te wachten op het nieuwe jaar. Sommigen leven zeer opvallend, anderen kiezen voor een strategie waar verstoppertje spelen het belangrijkste in het leven is. Drietand, Vennenbroek Opvallen betekent andere manieren gebruiken om vooral snaveltjes te weerhouden toe te happen. Kleuren die op wespen lijken helpen maar ook haarborstels zijn handig. De Drietand en de Psi-vlinder bijvoorbeeld. Als vlinder zijn het nauwelijks te onderscheiden grijs en zwart gekleurde uilvlinders. Maar als rups kiezen ze elk voor hun eigen, opvallende, uitdossing. Geel domineert bij de Psi-vlinder, oranje bij de Drietand. De laatste kiest ook voor verwarring door voor- en achterkant dezelfde kleur te geven. En allebei doen ze het met haren. Een zwarte, hoog uitstekende en wat slordig uitgevoerde kwast staat parmantig omhoog. Als een vogelsnavel z