Doorgaan naar hoofdcontent

Levensgeschiedenis van Rietgans U95


In mijn vorige blog werd melding gemaakt van een fraai versierde Rietgans. Wat bescheiden en niet bereid om even keurig op de foto te komen. Om haar nek een geel, glimmende halsband met de code U95. Duidelijk is dat ze niet vrijwillig, maar geheel zonder problemen, deel uitmaakt van een belangrijk onderzoek wat al sinds 1971 loopt. Doel is om de trekroute en de belangrijkste fourage gebieden van deze Russische ganzensoort te ontdekken. Op allerlei plaatsen zijn deze ringen aangebracht, van de broedplaatsen op de Russische taiga tot doortrekplaatsen in Duitsland, Hongarije en Nederland. Een  Duitse ganzensite over Rietganzen geeft een mooi plaatje hoe deze ringen aangebracht worden.



Dankzij deze ring wordt het mogelijk om met behulp van enige documentatie de complete levensgeschiedenis van U95 terug te vinden. Op 5 augustus 2009 werd deze gans geringd aan de Neruta rivier in het district Archangelsk. Gevangen met een groot slagnet en totaal kansloos tegen Konstantin Netvin en zijn collega biologen. Grote handen grepen in het net, alle vluchtwegen afgesloten. Gewogen, gemeten en tot haar grote verrassing daarna weer losgelaten. Even bijkomend bleek echter dat haar nek versierd was met een grote gele ring. Een sieraad voor de rest van haar leven want we weten nu dat U95 een "dame" is.Hoe oud ze was toen ze de ring ontving blijft verborgen in de nevelen van de taiga.
Waarnemingen van U95, de blauwe lijn geeft de route aan "over de weg", in werkelijkheid vliegt ze natuurlijk rechtdoor

Irina, om onze gans maar een naam te geven, vloog in september 2009 naar Brandenburg en bleef daar in ieder geval twee maanden. Zes keer werd haar ring genoteerd op verschillende plaatsen. In februari zit ze in Niedersachsen en gaat dan mogelijk terug naar Rusland. Op 27 oktober 2010 blijkt dat de volgende trekvlucht wat zuidelijker verloopt. Eerst naar Sachsen en dan naar het Nederlandse Limburg. Op de terugtocht komen waarnemingen binnen uit Estland en weten we dus dat ze haar buikje rond gegeten heeft  in het Vaskräama natuurreservaat in Estland. Deze winter vliegt ze weer over het vroegere IJzeren Gordijn en wordt op 13 oktober voor het eerst  gezien in Sachsen. En daar blijft ze zeker een maand want op 14 november zit ze in de omgeving van Meissen. En dan voelt ze de lokroep van het goede Nederland. Geen Limburgse vlaai deze keer maar echte Drentse kruiden. Genietend en thuis in haar eigen groep wordt ze op 10 februari bij Brunstinge gezien.

Op eigen kracht heeft Irina in 2 ½ jaar tijd de afstand tussen Archangelsk en Duitsland / Nederland vijf keer afgelegd. Daarbij heeft ze minimaal 12.500 kilometer gevlogen, een geweldige prestatie die we kennen dankzij haar mooie halsband.

Reacties

  1. Hallo Kees,

    Ongelooflijk wat een prestatie! Leuke en interessante blog Kees.

    Groeten, Gonnie

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Kees,

    Konden we maar een jaartje meevliegen. Mooi bericht.

    Groeten,
    Robert

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hai Kees,

    Ahha, weer een welkomen aanvulling in mijn lijst met blogs.
    Inside informatie is altijd interessant. Ik blijf je in de gaten houden en hoop op meer van dit soort berichten van jouw hand.
    Fraaie eerste foto trouwens. Mooi de sfeer weergegeven.

    Groet,
    René

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Leuk om te lezen en leerzaam! Goed he, dat je dit allemaal terug kunt vinden, bedankt voor het delen.
    Groeten, marion

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hoi,Kees,
    Het blijft altijd mooi, ringen lezen en dan te kunnen achterhalen wat zo'n ganzebeest allemaal uitspookt.
    Groet, Ubel

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat interessant om eens te lezen wat zo'n gans allemaal
    presteert in zijn relatief korte bestaan.
    Zo kijk je toch met nog meer bewondering naar deze dieren
    als je een groepje ziet overvliegen.
    Een mooie informatieve blog Kees, ik heb het met belangstelling
    gelezen en bekeken.
    Natuurkieker COby

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat een wonder. Het doet me denken aan de meeuw uit "Nederland van boven" die dagelijks vanaf Texel via Hoorn, de patatzaak in de Amsterdamse Leidsestraat en een viskotter op open zee, 's avonds om vijf uur, na een dag hard werken, terugkeert naar huis - zo in beeld gebracht is het leven van vogels fascinerend!
    groetjes Albertine

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak