Doorgaan naar hoofdcontent

Scandinavisch havenfeest

Grote zaagbek, "Havenkolkje" Noord-Willemskanaal, Haren

Havendorp Haren, een mooie slagzin voor een toeristische folder. Turfschepen en trekschuiten die door het nieuw gegraven Noord-Willemskanaal uit de Drentsche binnenlanden naar de Stad voeren konden er aanleggen. Een logement was aanwezig om de heren van stand een aangenaam verblijf te bieden. Wat rest is een herinnering, vervagend in de nevelen van de tijd. De havenkolk is nu parkeerplaats van de brandweer, van de verbinding met de buitenwereld rest niets anders dan een kleine bocht in het kanaal.

Vreemde gasten worden niet geduld

Maar het is juist daar dat vandaag een Scandinavisch havenfeest gegeven wordt. Selectief gezelschap en met kledingvoorschrift. De dames met een bruine hoed, de heren met een groene hoed. Zonder deze uitdossing kom je er niet in, de uitsmijter staat klaar om met duidelijke taal aan te geven dat het een besloten party is.
Gedanst mag er worden als het maar op het de door een ijzige afzetting aangegeven dansvoer is.

Grote Zaagbek, eend in gesprek

Tweebenige gasten mogen vanaf de oever het schouwspel bijwonen. Wat we hier zien zijn Grote Zaagbekken. Visetende duikeendjes uit het hoge noorden. Hoewel ze elke winter langs komen lijkt het wel of de Scandinavische delegatie steeds groter wordt. Verhalen over een verrassend Hollands smorgåsbord zijn kennelijk  tot ver in Noorwegen en Zweden doorgedrongen. Elke dag als voorgerecht verse stekelbaars, daarna volgt een tussengerecht van rietvoorn en als hoofdgerecht een sappige baarsje. Zelden gaat de glazen deur van het restaurant dicht, Hollandse eenden en koeten zorgen daar als trouwe klanten wel voor. De meeste zijn echte vegetariërs en kijken vol verbazing naar deze gasten.

Grote Zaagbek, woerd

Gegeten wordt er nauwelijks, het gaat om gezellig samenzijn en vooral een mooie date voor het komend jaar. Pronken, de kopveren zo ver mogelijk uitgezet, het lijf zo groot mogelijk en in vaste patronen rond elkaar draaien. Af en toe wordt er kort gesproken, voor ons een wat nasaal gekwaak maar voor de Grote Zagers een duidelijk verhaal. Het Scandinavische havenfeest in Haren laat zien dat het leven goed is

Grote Zaagbek, eend




Reacties

  1. Hoi Kees,

    Alweer zo'n leuke insteek. Dit jaar waren er inderdaad ook hier heel wat meer zaagbekken.

    Groeten,
    Robert

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Deze had ik gemist. Leuk verhaal.
    Mooie eenden, nog alleen maar op foto's gezien helaas. Vooral de eerste en laatste foto zijn erg mooi.
    Gr. Gonnie

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak