 |
| Aduard, 't Stort |
Aduard, eens een welvarend Cisterciënzer klooster en nu een rustig kerkdorp ten westen van Groningen. Tot in de dertiger jaren begon aan de noordzijde het tot aan een horizon reikende kleigebied. Een potloodstreep op de kaart maakte daar een eind aan, het van Starkenborg kanaal werd gegraven waardoor Aduard afgesneden werd van de rest van Groningen. Doel was om een snellere vaarverbinding naar Friesland en vandaar naar Amsterdam te krijgen. Tot op de dag van vandaag maken tientallen schepen per dag gebruik van deze route.
 |
| Aduard, 't Stort |
Zuidelijk van het nieuwe kanaal werd een slibdepot gecreëerd met de toepasselijk naam "'t Stort". Na de oorlog werd het gebied niet meer gebruikt, elzenbossen en rietlanden ontstonden en het gebied verruigde. Slechts schapen en een enkele natuurvorser mag er komen. Voor de KNNV Groningen een bijzondere uitdaging om met provinciale medewerking eens te gaan kijken wat er in meer dan 65 jaar ontstaan is. Het rietland is vooral nat en ontoegankelijk maar het bos bleek bij een eerste bezoek opvallend veel leven te herbergen.
 |
| Heesterslak |
 |
| Tuinslak |
Letterlijk duizenden Heesterslakken zijn overal te vinden. Aan de voet van bomen, onder verzonken stammen, zelfs een bemoste schapenschedel wordt bewoond door meerdere slakken. Af en toe valt een bonte Gewone Tuinslak op. Gestreept en voorzien van een zwarte rand rond de mondopening.
 |
| Gewone Haarslak |
 |
| Glanzende agaathoorn |
 |
| Bruine Blinkslak (links) en Lookglansslak (rechts), van boven |
 |
| Bruine Blinkslak (links) en Lookglansslak (rechts), van onder |
Nog spannender wordt het om rond vermolmde boomstammen te gaan zoeken naar kleinere soorten. Veel minder in aantal aanwezig en lastig te vinden. Samen met een groter Barnsteenslakje komen er uiteindelijk vijf soorten uit. Meest bizar is de Gewone Haarslak. Overal op zijn schelpje (5 millimeter) staan korte haren! Zeker niet bedoeld om de slak warm te houden tijdens nachtvorst en te klein om een lijster te verleiden de slak maar te laten liggen. Meest sierlijk is de Glanzende agaathoorn, nog geen halve centimeter groot maar met zorg geboetseerd in kalk. Lookglansslak en Bruine blinkslak lijken wat op elkaar maar de eerste heeft een kleine navel aan de onderkant en de tweede een opvallend groot gat tussen de windingen van het slakkenhuis.
 |
| Agonum assimile, gezellig samen overwinteren |
 |
| Agonum assimile |
 |
| Miljoenpoot |
 |
| Rode Fluweelmijt |
Kijkend naar slakjes worden er natuurlijk ook andere kleine creaturen gevonden. Een groep, nog overwinterende, loopkevers bijvoorbeeld. Het is Agonum (nu Bembidion) assimile met sinds kort de mooie Nederlandse naam "klein groefkoppriempje". Een Duizendpoot schiet snel weg, een Miljoenpoot blijft echter rustig opgerold liggen. Tussen het mos scharrelt nog een Rode Fluweelmijt.
 |
| Rode Kelkzwam |
 |
| Zilveren Boompuist (Enteridium lycoperdon) |
 |
| Blote Billenzwam (Lycogale epidendron) |
Op het rotte hout zijn allerlei zwammen te vinden. De mooiste is toch wel de Rode Kelkzwam, een knalrood bekerzwammetje. De Zilveren Boompuist en het Blote Billenzwammetje zijn geen schimmels maar slijmzwammen, eens mobiel en nu in een sporenvormende fase gefotografeerd.
Slakkenparadijs 't Stort, een bijzonder gebied waar de natuur alle ruimte gekregen heeft.
Wat knap toch dat je al die verschillende slakken kent! Ze zitten beeldig op het mos, een handje geholpen?
BeantwoordenVerwijderenDe rode fluweelmijt, wat een bijzonder diertje!
Interessant blogje weer, dankjewel.
Groetjes
Loes
Goed gezien Loes, het was wat donker in het bos en de meeste slakjes zijn slechts 5 millimeter.En...slakjes kennen? Kwestie van determineren, voor mij een nieuw terrein.
Verwijderen