Tuin safari

Sneeuwroem (Chionodoxa lucilliae), schitterende voorjaarsbode

Terwijl de winter druipend wegsmelt begint het tuinleven voorzichtig te ontwaken. Tijd voor een tuinsafari, een ontdekkingstocht naar al wat leeft en bloeit op een paar vierkante meters. Geen "Big Five" in Haren maar een "Little Five".

Gewone Steenloper (Lithobius forficatus), de kop van deze duizendpoot zit links

Gewone Steenloper (Lithobius forficatus), net onder de kop (rechts) de venijnige gifkaken

De eerste plek is voor een echt roofdier. Bruin, vijftien paar poten en zo snel dat ze nauwelijks te fotograferen zijn. Giftig voor alles wat in hun maag past, van jonge pissenbed tot kever staat op de menulijst van de Gewone Steenloper (Lithobius forficatus). Voor het vinden van deze prachtige duizendpoten volstaat een forse graai in de composthoop. Bijna knipperend tegen het licht met enkele miniatuur oogjes wordt even rondgekeken. Sprieten zwaaien alle kanten op en dan wordt een spurt ingezet. Op weg naar een blad of spriet om weg te kruipen.

Ruwe Pissenbed (links, Porcellus scaber) en Kelderpissenbed (rechts, Oniscus ocellus)

Bizarre facetogen van Ruwe Pissenbed (rechts, Porcellus scaber) en Kelderpissenbed (links, Oniscus ocellus)

De tweede en derde plaats worden gedeeld door holbewoners onder een rottend balkje. Nog verstijfd van de kou zitten ze heerlijk af te wachten tot de eerste zwoele lentenacht. Een beetje vochtig is helemaal ideaal voor deze Pissenbedden. Zwarte facetoogjes, een kop met uitstulpingen aan beide zijden en enkele rijen gele stipjes op het lichtbruine pantser zijn kenmerkend voor de Kelderpissenbed (Oniscus ocellus). Totaal anders is de Ruwe Pissenbed (Porcellus scaber). Zwart en pukkelig is dit duidelijk een wat ruwere knaap.

Gevlekte akkerslak (Deroceras reticulatum)

Op de vierde plaats is voor een Gevlekte Akkerslak. Samen met een soortgenoot delen ze de slaapkamer met de Pissenbedden. Ook voor hun is het een barre tijd geweest, bijna bevroren en zonder eten zijn ze de afgelopen maanden door gekomen. Zodra de balk omgekeerd werd begon hun kopje heen en weer te zwaaien alsof ze al het jonge loof de grond uit hoorden komen. Met een beetje verbeelding zag je bijna hoe het raspmondje al begon te schaven aan het laatste gave Hosta blad.

Vroegeling

Kleine veldkers

Mijn "Little Five" wordt vandaag afgesloten door de dappere Vroegeling. Miniatuur rozetjes voorzien van een dikke bontjas die al enkele weken klaar stonden om te gaan bloeien. Ze hebben maar een paar dagen nodig en dan is het alweer gebeurd. Ze staan bij ons op de kaalste en schraalste grond, tussen stenen en onder een berkenboom. Kleine veldkers groeit er naast maar die kan het rustig aan doen. Twee of zelfs drie keer bloeien is geen enkele probleem voor deze kleine zonaanbidder.

Elke tuinsafari is weer anders en dat geldt zeker voor de Little Five. Laat je eens inspireren door je eigen omgeving.