Voetstappen op het Pieterpad 4

Nederland, geen vierkante centimeter is onberoerd gelaten. Maar zet je voeten eens op het Pieterpad. Voel de Hondsrug onder je wegglijden, verzwolgen door golven die een metersdik kleipakket bovenop het Groningse land afgezet hebben. Hoor de wind die in vervlogen eeuwen beukende golven tot aan de stadspoorten van de "Stad" opjoegen. Hier is geologische geschiedenis geschreven die tot op de dag van vandaag te lezen is als een spannend boek.

Groningen, Peerd vasn Ome Loeks

Het "peerd van ome Loeks" markeert de start van de twee zuiver Groningse etappes voor de Pieterpatters die van zuid naar noord door Nederland trekken. Grazend op keihard beton is zijn lot maar wandelaars worden ontvangen met een zoete verleiding waarbij de tocht van Odysseus tussen de klippen van de verleidelijke Scylla en Charibdis verbleekt. Elke rugzak is te klein om de lekkerste kaasjes, worsten en krakend verse broodjes te bergen tijdens het passeren van Folkingestraat en Vismarkt. Maar om de mooiste picknick plek te bereiken moeten er eerst nog flink wat kilometers weggestapt worden. Dwars door het bruisende hart van de "Stad", over de vroegere stadswallen en het Noorderplantsoen, de studentenbuurt en langs de moderne gebouwen van de universiteit.

Groningen, Linnaeusborg

Groningen, gedicht herinnerend aan de Selwerderhof en het klooster MariaVirgo

Wierumerschouw, Reitdiep

Bij het verlaten van de "Stad" lijkt het alsof je een andere wereld betreedt. Terwijl de ultra moderne Linnaeusborg, kenniscentrum van en voor biologen, steeds meer opgenomen wordt in omringend groen ademt het landschap nog steeds de zilte geur van klei. Meer dan 1200 jaar geleden lag hier een burcht. Een kleine kloostergemeenschap bewerkte godvruchtig het land terwijl de heer van Selwerd zijn zelf geslagen penningen telde. Niets vermoedend van gigantische stormvloeden die honderden jaren later zijn kustlandschap dramatisch zou veranderen. De verdronken slachtoffers zijn vergeten maar de boeren telen nog steeds hun aardappelen en tarwe op de klei die toen afgezet werd. Maren en riviertjes tekenen blauwe lijnen maar zijn niets anders dan kreken die eens het zeewater tot aan de stadspoorten gebracht hebben. Het Pieterpad volgt wegen die eens over dijken liepen of dwars door drooggevallen kwelders aangelegd zijn. Vanaf de Paddepoelsterweg tot aan de picknickplaats bij Wierumerschouw steken de eerste terpen nog steeds vier hun top naar boven. Van vluchtplaats tot markante locatie van menig Groningse boerderij.

Oostum, links Klein Reinghestede

Oostum, kerk

Alinghuizen, te gast op paden van Groningse boeren

Over de Dodelaan voert het Pieterpad naar Oostum, één van de vele terpdorpjes die na duizend jaar in diepe rust lijkt te verkeren. Een enkele fietser passeert ons, Pieterpad wandelaars die in Pieterburen gestart zijn groeten met een blijde glimlach. Zij hebben er ruim twintig kilometer op zitten, wij voelen meer dan vierhonderd kilometer in onze kuiten. Een dijk die stevig genoeg is om een volgende St.Elizabethvloed te keren brengt  ons naar een hoge brug en de andere oever van het Reitdiep. Ontelbare aantallen zwaluwen eten zich er bijna ongans aan Groningse mugjes, puttertjes doen hun uiterste best om zoveel mogelijk distelzaadjes naar binnen te proppen. Als we de verrekijker laten zakken neemt het landschap het verhaal weer over. Sauwerdermaar, Garnwerd en uiteindelijk Winsum. Voor schippers op weg naar de stad Groningen markante punten waar gevaren of overnacht kon worden.

Mensigerweerster Loopdiep

Maarhuizen

Mensingeweer

De volgende etappe Pieterpad gaat van Winsum naar Pieterburen. Van een oud handelsstadje gedrapeerd om een terp naar een langgerekt streekdorp rond een kerk. Absolute toppers in dit stuk zijn Maarhuizen, Mensingeweer en Eenrum. Eerst steeds oude kreken volgend en dan even aftakkend naar sporen van de Kerstvloed in 1717. Alleen het kerkhofje van Maarhuizen ligt er nog, al het andere is in de golven verdwenen. In later eeuwen werd de Enna Jans Heerd gebouwd maar de sfeer van vroeger kwam nooit meer terug. Hoe anders is dat in de dorpen Mensingeweer en Eenrum. Oud en nieuw ontmoeten elkaar in bijna harmonische perfectie. Met een nieuwe rondweg en een snellere verbinding naar Pieterburen is ook veel van het doorgaande verkeer verdwenen en kan er weer geleefd worden op straat. Na Eenrum worden de akkers steeds groter. Het nieuwe Oosterbos geeft een wat misplaatst groen accent aan dit jonge zeeklei gebied waar openheid de boventoon voert. Pieterburen komt in zicht. De toren van de kerk lokt, aan de oostkant de erfenis van Lenie 't Hart en daartussen ligt het beginpunt van het Pieterpad.

Eenrum

Laatste beklimming voor Pieterburen

Na dit vierde deel van onze Pieterpadimpressies volgen nog twee delen. Van Venlo tot Groesbeek ligt al klaar; daarna tot slot nog drie Gelderse etappes van Millingen aan de Rijn tot aan Vorden die we nog niet gelopen hebben. Het Pieterpad laat een prachtiger doorsnede zien van de mooiste Nederlandse landschappen. Trek ook eens de wandelschoenen aan en start met het Pieterpad voor 492 kilometer wandelplezier.

Begin- en eindpunt Pieterpad in Pieterburen