Doorgaan naar hoofdcontent

Winterjuffer

Bruine winterjuffer

Een jaar natuurpresentaties in woorden -  dag 364

De herfst is in het land, de zomer is nu toch echt vertrokken. En dat is ook te zien in de natuur. Veel trekvogels zijn al richting Afrika. De eersten waren de koekoeken, daarna volgden gierzwaluwen en in augustus tientallen andere trekkers. De Waddenzee begroette al overwinterende kanoeten en de eerste Scandinavische roodborstjes pronken weer met hun zang. Voor veel insecten is het ook tijd om afscheid te nemen. Hun korte leven is bijna of zelfs al helemaal voorbij en de volgende generatie staat alweer in de startblokken. Late soorten als heidelibellen zijn nog bijzonder actief maar zullen na het afzetten van de eieren toch ook echt afscheid moeten nemen van het aards bestaan. Een enkeling overwintert als volwassen insect en verschillende soorten laten dit graag ziens. Prachtige dagpauwogen en atalanta's dansen om de laatste bloemen van de vlinderstruik. Veel minder opvallend zijn de winterjuffers. Bruin gekleurd jagen zij wat op kleine mugjes. Rustig vanaf een grasspriet spiedend, heel even opvliegend en met hun buit vervolgens snel weer terug. Toch hebben zij ook haast. Nu kunnen ze nog een stevige reserve voorraad opbouwen waar ze straks maanden op moeten teren. Pas na de winter gaan ze op zoek naar een partner en vervolgens eitjes afzetten. Soms zelfs bijna bevroren hangend in een polletje pijpenstro, de witte rijp op hun vleugeltjes en bijna dood lijkend. Maar zodra de warme lentezon weer terugkomt ontwaken ze en hervatten ze hun onderbroken leven.



Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak