 |
| Iep |
Het is de eerste dag van de schrikkelmaand. Een dag met voor ons een schaduw omdat we afscheid moesten nemen van één van onze Britse korthaarkatten. En dan is het goed om de gedachten en emoties tot rust proberen te brengen met een lange wandeling. Letterlijk overal keken krokus knoppen tussen het gras door, narcissen hielden het bij bladboeketjes en sneeuwklokjes lieten hun kopje hangen. Maar februari is ook de maand om even omhoog te kijken. Hazelaars waren laat dit jaar en bloeien uitbundig. Nog hoger is het een winderig bloemenfeest in de iepen. Honderden, misschien wel duizenden bloempjes per boom geven hun kostbare gaven mee met Aeolus in de hoop om opgevangen te worden door nietige dames. Dat het bijna altijd lukt blijkt wel uit de enorme hoeveelheid vruchten van vorig jaar die nog aan de boom hangen. Helaas, ook hier is het schone schijn. De uitgegroeide zaden zijn allang gevlogen, hun ene vleugel heeft hun ver weg gevoerd. Wat er nu nog aan hangt zijn gallen. Mijten die bevruchte bloemen als lekker maal beschouwd hebben, de boom aanzettend om de bloem te laten verhouten. Het leven van een winterse windbestuiver lijkt zo gemakkelijk maar is het niet.
Reacties
Een reactie posten