Doorgaan naar hoofdcontent

Tropische weelde in Harendermolen

Encyclia vitellina
Ongemerkt verandert je stap. Voorzichtig, bijna behoedzaam ga je over op de oerwoudmodus. Blik flitsend op en neer, geen slang in zicht. Het groene lover sluit zich en geleidelijk neemt het oerwoud je op. Zonder moeite kom je boven in de boomkruinen en staar je in stille verwondering naar de tropische weelde van dit stukje natuur.

Reinhart Orchideeën











Welkom in Harendermolen. Frans Reinhart en Wilma Tingelaar hebben hier hun paradijs gecreëerd. Een deel van een voormalige Anthuriumkwekerij is bijna magisch verandert in een stukje regenwoud. Azië en Amerika ontmoeten elkaar op de bosbodem. Reusachtige nestvarens versterken de sfeer.


En werkelijk overal orchideeën. Venusschoenen, Kraborchideeën, Viooltjesorchis en Oncidiums in volle bloei. Waar je in een regenwoud voortdurend een stijve nek oploopt van het turen naar enkele planten in onbereikbare boomtoppen groeit hier alles op comfortabele ooghoogte. Het is mogelijk nog plezieriger dat je geen loodzware flora's mee hoeft te slepen want Frans treedt op als gastheer én wandelende encyclopedie.

Miltonia, viooltjesorchis
Pleurothallus ascepa
Restrepia antennifera

























Meest opvallend zijn natuurlijk de grote hybriden. Viooltjesorchis (Miltonia), Venusschoen (Paphiopedilum) of Dendrobiums. Bont gekleurd, groot en soms ook nog veelbloemig. Voor een bioloog zijn het echter toch de bijzondere, en zelfs vaak bizarre, soorten die de aandacht trekken. Pleurothallus ascepa bijvoorbeeld. Afkomstig uit Midden Amerika en voorzien van een enorm schutblad met daarop een miniatuur bloempje. Net een vreemde kop in een groen schilderij, twee oren wijd uitstekend.
Of Restrepia die iets zuidelijker tot aan Venezuela voorkomt. Zijn soortsnaam is antennifera vanwege de bizarre antennen die uit de bloem steken. Hengelend naar? In ieder geval zullen bestuivers er zeker blij van worden anders waren deze vreemde draden nooit ontstaan. Groter en kleuriger is Ancyclia vitellina, knetter oranje en daarmee mogelijk interessant voor passerende kolibries.

Paphiopedilum helenae

Al deze orchideeën zijn boombewoners. Een echte grondbewoner is het kleine venusschoentje Paphiopedilum helenae uit zuidelijk China en noordelijk Vietnam. Kalkrotsen hebben haar voorkeur. Vergeleken bij het nog geen centimeter grootte Pleurothallus bloempjes is dit toch een reusje, van kroonpunt tot onderlip kan de bloem tot veertig millimeter uitgroeien.
Tropische weelde in Harendermolen. Tussen kerst en oudjaar 2011 is er open huis in het paradijs van Frans en Wilma. Absoluut de moeite waard.



Reacties

  1. Via 'Facebook Reinhart Orchideeën', kom ik hier even buurten. Ben zelf net gisteren (28-12-2011) voor het eerst aldaar binnengestapt - zie ondertussen dat dit dezelfde datum is(!), we elkaar hadden kunnen tegenkomen :-)
    Compliment voor deze herkenbare sfeertekening en hartelijke groet!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi kees, wat leuk dat je hier aandacht aan besteedt, een beetje een feest van herkenning.
    Ik ben er al weer een hele tijd geleden eens geweest.
    Mooie avontuurlijke blog heb je er van gemaakt.
    Ja en ik ben dol op extra informatie, dus ook dank voor je uitleg bij de diverse soorten.
    Natuurkieker Coby

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi Kees,
    Het is inderdaad het de moeite waard om daar een kijkje te gaan nemen, naar al die prachtige bloemen en planten.
    Dank je voor al die informatie.

    Groetjes Tonnie

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dag Kees, misschien leuk om nog een keertje te komen voor een update. Goede jaarwisseling.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak