 |
| Variabele purpermot, rupsje in mijn |
Eind april, de bomen lopen uit met fris groen en de tafel wordt weer gedekt voor alles wat maar honger heeft. Van rups tot koolmees, alles wordt blij van de lente. En dat de bomen wat blad verliezen aan de grote opeters is niet erg, met tienduizenden blaadjes kun je er rustig een paar missen. Sommige knagers denken op een wel zeer speciale manier veilig te zijn voor vogelsnavels. Mineerders kruipen tussen onder en bovenkant van het blad en liggen letterlijk in een groene soep te smullen. Helaas kennen boomklevers deze truc. De allerkleintjes vinden ze niet maar de grote rupsen van purpermotten zijn echt niet veilig. En dat is makkelijk te bewijzen. Zoek deze week eens een berk met laaghangende takken op. In het jonge blad vallen de grote blazen van met name de variabele purpermot zeker op. In de kleinere blaasjes ligt de rups nog ruggelings te genieten van zijn voedzame hap. Erg proper zijn ze niet, poep blijft als een verzameling draadjes in de mijn achter. Als ze uitgegeten zijn maken ze een gaatje in de mijn en laten zich aan een draadje zakken voor de verpopping. In de strooisellaag begint vervolgens de lange zomer- en winterslaap. Pas volgend voorjaar komt de vlinder uit en de cyclus begint opnieuw.
Reacties
Een reactie posten