 |
| Zuringspitsmuisje |
Het zal je maar gebeuren. Het is geweldig mooi weer, eindelijk kun je al je voetjes gaan strekken. De maaltijd voor straks is lekker aan het groeien en de toekomst ziet er prachtig uit. En dan voel je de grond beven. Een reusachtige gestalte verduistert de zon, zwaait met een arm als een ongekend grote boomstam en er zoeft een wit net naar voren. Je hoort het door vertrouwde grashalmen aan komen stormen, je woonplaats schudt en daar ga je. Naar ongekende hoogte en weer terugkerend op aarde. Maar alles is anders. Geen groene wereld maar een witte. Overal liggen dwarsliggers waar je onder door moet op zoek naar...ja naar wat? Jouw ridderzuring is verdwenen. Het enige wat je nog kunt doen is wat versuft heen en weer wandelen. Een enorm groot oog wordt er op je gericht, een zoemend geluid weerklinkt en dan wordt je liefdevol opgenomen. Na een korte reis voelt het weer bekend. Je zes pootjes raken weer groen, je honderden facetoogjes vullen zich met een bekend beeld. Hier is het waar je wat mag eten en verlangend mag wachten op wat komen gaat. De grote dag dat de beloofde partner zal komen en er een gezinnetje gesticht mag worden. Dat daarna jouw korte leven voorbij zal zijn weet dit menierood zuringspitsmuisje nog niet.
Reacties
Een reactie posten