Gevleugeld Groningen

Buizerd, Westerbroekstermadepolder

Wintertijd. Geen gewas op het land, geen blad aan de boom, geen overhangende Pastinaken om oneffenheden in de berm te verbergen. Maar ook geen sneeuw om de harde lijnen van het Gronings landschap te verzachten. Sporen van het verleden worden juist nu zichtbaar in het kale land. Kreekruggen en vroegere prielen als getuigenissen van de Elisabethvloed. Ronde lijnen of juist lage delen waar eens veen groeide dankzij overvloedig regenwater. Voor ons als platvloerse wezens nauwelijks zichtbaar, willen we het goed zien dan moeten we ons verheffen boven de klei. Niet als Icarus doorvliegen naar de zon maar als Niels Holgerson mee op de rug van een vogel.





Neem deze buizerd nu eens. Zijn landschapsbeleving begint bij aankomst in de Westerbroekstermadepolder. Na een lange reis is een paaltje voldoende om zijn wintergebied  te overzien. Veen in een oerstroomdal uit een ijzig verleden. Inzoomen op het kleinste detail, gras wat net iets groener is door microbemesting in het zompige weiland. En dan wachten op beweging, alleen van boven te zien.

Fraters, Noordpolderzijl

Ringmus, Noordpolderzijl

Fraters hebben meer kilometers achter de staart en zien het landschap anders. Voor hun geen weilanden maar juist de zeekust. Dijken als grenzen tussen land en water. Alles wat er aanspoelt is interessant. Waait het wat teveel dan zijn enkele vleugelslagen voldoende om in een ander landschap terecht te komen. Kale klei is niet interessant maar het gaat hun juist om wat de mens er mee gedaan heeft. Een els aangeplant langs een sloot, dat zien ze direct. In goed gezelschap van wat Ringmussen vinden ze in oude elzenpropjes een heerlijke maaltijd.

Kolgans en Brandgans, Onnerpolder

Kolganzen en Brandganzen komen net als de Fraters uit Arctische gebieden. Zomers kiezen zij voor een toendra landschap, 's winters zijn ze toch wat kieskeuriger. Voor de broodnodige rust en veiligheid in het nachtelijk duister is een grote waterplas zeer aantrekkelijk. In de buurt zoeken ze graag naar uitgestrekte akkers met oogstrestanten of grazige weiden. Bij voorkeur zeer ruim en overzichtelijk met een horizon die bij voorkeur honderden meters ver weg ligt. Geen houtwallen, geen belemmeringen om een naderende Vos of laag vliegende Zeearend vroeg genoeg te zien.

Stormmeeuw, Termunten

Stormmeeuwen gaan meteen de dijk over. In grote groepen uitzwermend en op zoek naar vruchtbare weiden. Soms op klei, soms bemest op zand. Maar altijd veelbelovend en rijk aan ondergronds leven. Soms zijn het echte opportunisten die liever lui dan moe zijn. Bij Termunten lopen ze achter een groepje Goudplevieren aan die hetzelfde zoeken. Precies op het juiste moment een sprintje trekken levert soms een gratis maaltijd.

Grote Zilverreiger, Emmapolder

Grote zilverreigers zien in het landschap bij voorkeur veel blauw-zwarte lijnen, geel omzoomd met riet en met zoveel mogelijk onderwater verrassingen. Soms even een stap opzij in de kale klei of gras maar dan snel weer terug naar een volgende stekelbaars.

Boomklever, Haren

Wat al deze vogels met elkaar gemeen hebben is dat zij het landschap van grote hoogte bezien, beoordelen en besluiten wat voor hun interessant of juist veilig kan zijn. Voor Boomklevers is de wereld veel kleiner, niet boven het maaiveld uitsteken is hun devies. Alleen een landschap met liefst veel hoge en oudere bomen is voor hun interessant. Als er dan ook nog gemakkelijk voer naast de boom aangeboden wordt is een winter voor hun geen afzien meer.

Gevleugeld Groningen, twee dagen vogels kijken levert een bijzonder perspectief van een veelzeggend landschap.