Vlinders in het groen

Groentje, Zeegse

Planten zijn groen maar dat betekent echter niet dat dieren dus niet groen zouden kunnen zijn. Groene vingers zijn immers ook meestal zwart van de tuinaarde? Groen is een perfecte camouflage kleur en dat hebben Wandelende Takken, Sabelsprinkhanen en Bidsprinkhanen al lang geleden ontdekt. Sommige vlinders gaan nog wat verder. Het Groentje is bijvoorbeeld een "Bruintje" als de vleugels opengeklapt zijn en felgroen als het mannetje besluit om wat meer op te vallen.

Zilveren Groenuil, Haren

Bij onze Nederlandse nachtvlinders hebben we echtere enkele soorten die het niet helemaal begrepen hebben. Zo afwijkend groen van de omringende vegetatie dat ze altijd opvallen. Het enige wat er dan nog opzit is onder een blad gaan zitten, verscholen voor een spiedend koolmezenoog. Neem nu eens de Zilveren Groenuil. Afgelopen vrijdagnacht kwam er na een lang, koud en soms nat voorjaar weer één op bezoek in onze tuin. Vriendelijk rondfladderend, af en toe even zitten en dan wat voorzichtig rondtasten met zijn zalmkleurige pootjes en sprieten. Kop, borststuk, kuif en vleugels getekend met het mooiste zachtgroen uit het palet van vlinderkleuren. In dezelfde tijd vliegt de wat meer voorkomende Kleine Groenuil ; later in het jaar gevolgd door de zeldzame Grote Groenuil.

Groene Weide-Uil, Doldersumer Veld

Groenuilen zijn volgens de nieuwste inzichten geen echten "uilen" maar Visstaartjes. Een kleine vlindergroep met rupsen die met enige fantasie een vissenstaart zouden hebben. Wel een echte uil is de Groene Weide-uil, laat in augustus eens betrapt bij het inspecteren van grassprietjes op het Doldersumer Veld (noordelijk van Havelte). Haar kleur zo opvallend anders dan het meer geelgroen van Pijpestrootje dat elke Roodborsttapuit er blij van zou worden. Kennelijk lukt het echter toch om zo snel de eieren af te zetten dat een volgende generatie nieuwe kansen kan krijgen.

Kleine zomervlinder, rustend op een muur, Haren

Appeltak, Haren, opvallend op wit gelakt hout

En dan zijn er de zomervlinders en appeltakken. Mintgroene spanners, soms wat gevlekt maar altijd voorzien van een enkele dwarslijnen. Juist daardoor wordt het beeld van een vlinder doorbroken. Voor een vlindereter wordt het beeld letterlijk gestoord. Als dan ook de randen van de vleugels nog eens opvallend gekleurd zijn kan er een tweede middel om te overleven in de strijd gezet worden. Terwijl een snavel pikt naar wat gekleurde haren kan de vlinder het hazenpad kiezen.

Eikenbladroller, Anloo

Tenslotte de Eikenbladrollers. Na een voorzichtige start als ingesponnen rupsjes maken ze het wel helemaal bont. Eind mei komen ze massaal uit de pophuid gekropen en geven bosranden zo een guirlande van groene
fladderaars. Hier maakt het kennelijk niet uit wat er gevangen wordt, er blijven altijd voldoende vlinders over voor een succesvolle voortplanting.

Groene vlinders, leuk om er eens op te letten nu het vlinderseizoen goed begonnen is.