Gouden rand van Groningen versierd

Koolzaadveld, Nieuwolda Oost

Geert Teis schreef in 1919: Ain Pronkjewail in golden raand is Grönnen, Stad en Ommelaand". En de mooiste tijd om deze eerste regel van het Gronings volkslied letterlijk te beleven is het moment dat het Koolzaad bloeit. Feller geel dan de zachte gouden tint van de rijpe tarwe in de zomerperiode. Met name het oostelijk deel van het Ommeland lijkt op een bijzonder patch-work met lentegroen, kleizwart en knetterende koolzaadvelden als accenten.

Stap even uit de auto en ruik de zware zoete geur van miljoenen bloemen die elk om aandacht vragen. Niet van ons maar van de honingbijen die met karrevrachten vol door de imkers aangevoerd zijn. Het land zoemt van ontelbare vleugeltjes die maar één doel hebben: zo veel mogelijk nectar en stuifmeel in een moordend tempo naar de korf slepen. 

Koolzaad

Bijenkasten bij koolzaadveld

Honingbij aan het werk op koolzaad

Hoog boven de koolzaadvelden van Nieuw Scheemda en Niewolda Oost zweven twee paar Grauwe Kiekendieven. Buiten schootsafstand van een forse telelens willen ze zich wel laten bekijken. In slow motion om elkaar heen buitelen, dan even stijgen en weer naar beneden glijden. Een nestplaats zullen ze vast al uitgekozen hebben, misschien is zelfs het eerste ei al gelegd. Maar een beetje werken aan paarvorming is ook bij Kiekendieven alleen maar goed voor de verdere relatie.
Ondertussen wordt de aandacht getrokken door letterlijk tientallen Tapuiten. Op doortrek naar hun broedgebieden en nu genietend van echt Groningse vliegjes. Vaak al in paartjes maar af en toe ook kleine groepjes. Gele Kwikstaarten scharrelen er wat tussendoor maar moeten er toch niet veel van hebben. Zij hebben duidelijk andere zorgen aan hun hoofd, een nest met eieren of zelfs met jongen. 

Tapuit

Duist

Koolzaad bloeit voordat op de klei de meest wilde planten beginnen te bloeien. Geen concurrentie van gele Pastinaak of blauwe Cichorei. Zelfs het witte Fluitekruid begint nog maar aarzelend wat te kleuren. Wat kleine Herderstasjes, een enkele Paarse dovenetel en als echte voorjaarsbloeier: Duist. Een grasje wat thuis hoort bij de Vossestaarten. Bescheidener dan zijn grote algemenere broer, de Grote Vossestaart, en atijd op klei groeiend.

In Nieuwe Statenzijl gaat de gouden rand over in het zwarte Dollard water. De "Kiekkaaste" staat met haar lange poten in de hoog opgekomen vloed. Ook hier Tapuiten op en rond het plankier naar de vogelkijkhut. Een enkele Blauwborst laat zich even zien en de Rietgors krast er vrolijk op los. In en rond de hut is het duidelijk feest bij de Boerenzwaluwen. Stuntvliegen, zingen en de eerste modder voor het nest wordt aangesleept. Een Oeverloper heeft echter wat anders ontdekt: regenwormen, heerlijk! 

Boerenzwaluw

Boerenzwaluw als bouwvakker

Oeverloper

We verlaten de gouden rand bij Oudeschans, een fraai gerestaureerde 17e eeuw vestingdorpje op de vroegere snelweg van Groningen naar Emden. Nu is het een bijna slaperig gerestaureerd plaatsje waar vooral ruimte is voor langpootmuggen vangende Huismussen. Geen graan voor hun kroost maar hoogwaardig vlees.

Oudeschans, de kanonnen zwijgen

Huismus met Langpootmuggen

De gouden rand van Groningen, goudgeel van Koolzaad, mis het niet want over enkele weken is het weer een groene rand.