Fijn bekermos |
Nederland is serieus in nood. Maar dan is het ook zaak om op een vrije zondag gewoon door te gaan, uiteraard rekening houdend met alle beperkingen. Zeker wetend dat onze oude buurvrouw alles goed geregeld heeft konden we gaan genieten van de laatste 30 kilometer Grenslandpad tussen Essen en Rijsbergen. Genietend van landschappen en in woorden gestolde verhalen van wat was. Luisterend naar de tjiftjaf, vink en winterkoning. Genietend van vingerhelmbloem, speenkruid en kleine veldkers. Maar ook gewoon even samen stil staan in een greppel. Bijna verbaasd kijkend naar meer dan een halve vierkante meter fijn bekermos. Letterlijk honderden grijsgroene bekers die samen een boeket vormden op een zandig slootkantje. Elk bekertje vol bruisend leven van schimmels druk bezig met hun voortplanting. Maar ook de groene ondertoon van miljoenen algcelletjes die hun productie van suikers volop laten draaien om zich zelf en hun gastheer van de broodnodige energie te voorzien. Tegelijkertijd lopen achter ons wandelaars voorbij. Je voelt hun ogen brandend van nieuwsgierigheid maar niemand spreekt je aan. Nederland staat even op zich zelf.
Reacties
Een reactie posten