Doorgaan naar hoofdcontent

Gewone rookwants

Gewone rookwants
Een jaar natuurpresentaties in  woorden - dag 198

Inmiddels alweer een paar dagen in "splendid isolation" zoals de Engelsen zo prachtig weten te zeggen. En dat betekent heel veel tijd voor het voorbereiden van twee nieuwe cursussen maar ook om heerlijk in ons mini-tuintje rond te kruipen. En dan vind je altijd wel wat. Vandaag was het o.a. een snelle flits over de zon doorstoofde muur bij de voortuin. Heel rustig bewegend kwam ik dichterbij en de flits veranderde in een prachtig gekleurde gewone rookwants. Hij was net zo verbaasd als ik en bleef mij rustig aankijken. met twee rode kraaloogjes. Wat kleiner dan een centimeter en net ontwaakt uit zijn winterslaap. Waarschijnlijk had hij ergens een warm plekje in de ventilatiegaten van het huis gevonden. Zonder eten maanden doorgebracht en nu was het tijd om goed bij te bunkeren. Zaden van allerlei planten hebben zijn interesse. Erg kieskeurig is hij daarbij niet, van brandnetel tot iep, alles is lekker. Pas als er voldoende reserves opgebouwd zijn wordt het tijd voor pikante momenten. Het is tenslotte voorjaar en dus tijd voor een vrolijke date. Kort daarna is het leven helaas voorbij. Hun kinderen zullen ze nooit zien. In juli kruipt de nieuwe generatie uit hun eischalen en zwermt meteen uit. Rookwantsen zijn op allerlei plaatsen te vinden. Akkerranden, warme bosrandjes maar ook in tuinen. Leuk om er eens naar te gaan zoeken.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak