Doorgaan naar hoofdcontent

Bijtjes en bloemetjes

Grote wolbij, paring
Een jaar natuurpresentaties in  woorden - dag 262

 Als klein kind leerden we eerst hoe de bijtjes en de bloemetjes het deden. Eigenlijk een simpel verhaal, de bijtjes kwamen en floep: daar waren de zaadjes van de bloemetjes. Later kregen we nog wat vluchtig plaatwerk onder ogen en verder mochten we het zelf uitzoeken. Deze jeugdherinneringen komen steeds weer boven drijven als ik met mijn camera in ons eco-paradijsje rondzwerf. Op dit moment bloeit de veldsalie en dat betekent een gigantisch bijenfeest. Af en toe probeert wat klein grut ook een slokje mee te pikken maar de zware jongens smijten gewoon alles er uit. Zelfs honingbijen worden met een frontale botsing opzij gezet. Aardhommels en akkerhommels zijn echter ditmaal niet de winnaars. De hoofdprijs gaat ditmaal naar de grote wolbij. Het begon twee dagen geleden met vijf maar inmiddels komen er steeds meer. Vooral de heren zijn echte lomperikken. Maar voor hun staat er ook meer op het spel. Het gaat niet alleen om milliliters salie nectar maar vooral om het doorgeven van hun geven. Anders gezegd: platte sex. Zodra een dame verschijnt wordt ze bijna beleefd doorgang verleend. Er wordt nog net geen petje afgenomen en een keurige knik met het kopje gegeven. Maar zodra ze zit te drinken is het kla-boem! Er boven op, snel wat gewriemel om alles te laten passen en klaar is hij. En ondertussen blijft zij onverstoorbaar doordrinken en stuifmeel verzamelen. Net alsof er niets gebeurd is vliegt ze door naar de volgende plant voor wat haren ("wol") als voering voor haar nest. Wat ben ik blij dat ik nooit in de leer ben gegaan bij meneer grote wolbij.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak