Doorgaan naar hoofdcontent

Zwartblauwe rapunzel

Zwartblauwe rapunzel
Een jaar natuurpresentaties in  woorden - dag 236

Feest in de tuin: de zwartblauwe rapunzel bloeit! Slechts één exemplaar en zeker niet wild want afkomstig uit de vroegere kwekerij van Ruurd en Deyke van Donkelaar. Maar voor een Drentse botanicus zijn rapunzels zeer bijzonder. In 1981 hadden we nog twee soorten maar de witte is sindsdien verdwenen. Ook voor de zwartblauwe leek het doek te vallen maar gericht natuurbeheer heeft de soort op het nippertje gered. Feitelijk zou het helemaal geen Drentse plant kunnen zijn. Het is een soort van lemige hellingbossen in Centraal Europa. Van die bossen waar je zelfs op een warme zomerdag nog natte voeten krijgt als je door de berm loopt. En dat is nu juist wat rapunzels in Drenthe gevonden hebben. Natte hooilanden waar kwelwater zorgt voor een constante toevoer van mineraalrijk water. Voor de rapunzels betekent dit dat zij in een microklimaatje gedijen met een extreem hoge luchtvochtigheid. Vanaf 1950 werden echter al deze hooilanden in rap tempo droog gelegd. Water moest zo snel mogelijk afgevoerd worden en het grondwater zakte naar dramatische diepten. De ene na de andere rapunzel groeiplaats verdween. Net op tijd keerde het tij maar toen bleek dat de resterende planten zodanig geïsoleerd waren geraakt dat er nauwelijks nog kruisbestuiving mogelijk was. En omdat ook nog eens alleen hommels in staat zijn om rapunzels te bestuiven leken alle pogingen om deze prachtige plant te redden gedoemd te mislukken. Gelukkih zijn er inmiddels weer mooie rapunzel vegetaties te bewonderen in Drenthe.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak