 |
| Jonge tjiftjaf, ecoduct Slabroek (Uden) |
Vandaag bracht de dag alweer een nieuw stukje Nederland. Wandelend van Ravenstein via de Maashorst naar de prachtige natuur ten westen van Uden en tenslotte naar Veghel en dat alles langs de route van het Langste Natuurpad. Overal werd gezongen en gejodeld. Van een late boomleeuwerik tot de kleine karekiet, van zanglijster tot gekraagde roodstaart. En toen kwam het ecoduct Slabroek bij Uden. Eerst bedoeld voor groot en klein wild, toen kwamen er tweebenige en tweewielige wezens bij en sindsdien schijnt er minder te passeren. Maar de ruige aanleg ligt er wel en dat is geweldig nieuws voor tjiftjaf en grasmus. Overal kan gebroed worden zonder dat het nest gevonden wordt. Maar als de eieren eenmaal uitgekomen zijn wordt het een ander verhaal. Net als mensenkinderen zijn ook jonge vogels soms wat overmoedig. En dan wil het wel eens gebeuren dat een kleine hummel wat te vroeg op pad gaat. De slagpennen zijn er al wel maar nog veel te kort om mee te kunnen vliegen. Gelukkig had dit jong letterlijk alle geluk van de wereld. Net op het moment dat voortzoevende ouderen even niet passeerden fladderde het onbeholpen het asfalt op. Gelukkig kwam net op dat moment een bioloog langs met zijn echtgenote. Hij pakt hem of haar heel voorzichtig op, geeft het domme kuiken door aan zijn geliefde en samen lopen ze naar het struikgewas. Mama tjiftjaf zat daar al klaar met een heel klein rupsje voor de belhamel. Jong en geluk samen, hoe mooi kan de wereld zijn.
Reacties
Een reactie posten