Boerensloot in het Pompveld

Sloot, Pompveld

Een jaar natuurpresentaties in  woorden - dag 263

Wie kent ze nog? De boerensloten van vroeger waar je uren kon zitten kijken naar het spel van stekelbaarsjes, de dans van libellen en het handschrift van het schrijvertje. Vanaf de jaren zestig moest het landschap glad gestreken worden. Het water moest zo snel mogelijk weg en sloten werden watergangen. Kunst- en drijfmest stroomde met tonnen tegelijk de vroegere sloot in. Water- en oeverplanten werden weggeschraapt. Modderkruiper en stekelbaarsjes stikten in de mest. Wat eens een sloot was werd een doodse en stinkende prut. Maar toen veranderde het klimaat. Laaggelegen delen kregen natte voeten en in hoger gelegen gebieden moest het water vastgehouden worden. Wat het effect daarvan is mag iedereen komen bekijken in een pareltje van het Brabants Landschap. Het Pompveld, in het land van Heusden en Altena, is letterlijk een stralend groene ster verheven boven het agrarisch landschap. Hier kun je nog sloten tegenkomen zoals ze vroeger waren. Kraakhelder water, velden vol waterviolier en hier en daar krabbenscheer. Gele plompen als zetel voor roodoogjuffers. Waterkevertjes en vissen schieten tussen de bladeren door en trekken zich niets aan van kijkers. Hoe dit kan? Het Pompveld is feitelijk een klein , hoog gelegen poldertje in dit rivierenlandschap met een eigen waterpeil. Water kan er niet in stromen maar er wel uit. Kwelwater zorgt er voor een voortdurend aanvoer van schoon water. Ga er eens naar toe en volg de rode wandelroute vanaf de nieuwe parkeerplaats.