 |
| Blaasjeskruid |
Wij noemen het onze televisie: ons vijvertje. Tijden kun je er zitten kijken, er gebeurt altijd wel wat. Een Franse veldwesp die er even komt drinken, bruine kikkers die happen naar een rustende vlieg of een schaatsenrijder die korte metten maakt met een in het water gevallen bont zandoogje. Wat er onder water gebeurt is echter slechts deels zichtbaar. Hoewel het water helder is kun je de bodem niet zien. Even een blad oplichten van een waterlelie geeft een glimp van deze andere wereld. Een bloedzuiger die er rondkruipt op zoek naar een slakkenmaaltijd. Een muggenlarf die meekomt met aanhangend water. Enkele pikzwarte waterspringstaartjes die snel een goed heenkomen zoeken. Op een wat zonniger plek zijn altijd wel duizenden eenoogkreeftjes en watervlooien te zien. Ongestoord maar ook wat ongericht door elkaar heen dwarrelend. Allen druk bezig met filteren en hopen op een kruimeltje voedsel. Bijna een paradijselijk leven. Maar ongezien voor hun loert er een dodelijk gevaar in het donkere water. In de winter op de bodem verborgen maar nu in mei met opengesperde muil klaar om elke passerende watervlo naar binnen te zuigen. Wij noemen dit monster blaasjeskruid. Zwevend in het water en vol gestouwd met tientallen fuikjes. Op de rand wat haartjes die als een springveer klaar staan om bij de minste aanraking naar binnen te klappen. Zo wordt een waterstroom opgewekt waaruit zelfs de sterkste vlo niet kan ontsnappen. Eenmaal binnen begint direct de vertering, wat overblijft is slechts een chitine pantsertje.
Reacties
Een reactie posten