Doorgaan naar hoofdcontent

Zeldzame cicade in Tilburg

Cicade Kybos calyculus, 2e vondst voor Nederland
(foto Marco de Haas)

Een jaar natuurpresentaties in woorden - dag 326

Steden verstenen, tuinen worden grint kerkhoven....maar het kan ook anders. In Tilburg zijn tientallen tuintjes veranderd in blauwe paradijsjes. En met een goed ontwerp en uitgekiende beplanting kan zelfs op minder dan 100 vierkante meter plaats zijn voor minstens duizend soorten wilde planten en dieren. Sommigen zich direct vestigend, anderen slechts even op bezoek komend. Om deze gasten op weg te helpen wordt er wel wat extra's gedaan. Zo stond op 24 juli een 250 Watt HPL nachtvlinderlamp aan met uiteraard een laken als prachtige landingsbaan daarachter. Al vroeg in de avond verschenen enkele cicades. Niet de grote muzikanten uit Frankrijk maar dwergjes van slechts enkele millimeters. Bewust van de enorme verscheidenheid werden enkele verzameld en voorgelegd aan cicadenspecialist Marco de Haas. Wat bleek? Na microscopisch onderzoek heeft Tilburg een eervolle tweede vindplaats toegekend gekregen voor een klein groentje met de naam Kybos calyculus. In 2019 werd de eerste voor Nederland gevonden in het Zuid-Hollandse Meijendel en nu dan de tweede vondst in Brabant. Ook in andere West- en Centraal Europese landen is deze soort zeldzaam. Omdat hun voedselplant, ruwe en zachte berk, overal zeer algemeen is moet er een nog onbekende factor zijn die dit verklaard. Deze unieke vondst bewijst maar weer eens het belang van eco tuintjes in stedelijke steenwoestijnen.
(met dank aan Marco de Haas)

Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak