Natuurblog Natuurpresentaties

 Onnerpolder in de mist Mist ligt als een klamme deken over de Nederlandse natuur. Niet alleen het regeringsbeleid verbleekt onze groene omgeving, ook het weer wil vandaag duidelijk maken dat het niet altijd zonneschijn is. Vandaag voert de reis in zuidelijke richting, ruim dertien kilometer wandelen van Haren via Onnen naar Glimmen en weer terug door het Hemrik. De oostelijke woonwijken van Haren zijn de laatste vaste contouren die we zien als we de weg naar Waterhuizen oversteken. Het nieuwe betonnen fietspad gaat al snel over in een modderig gravelpad. Het rood omlijste gezicht van een Puttertje kijkt ons verbaasd aan. We zijn dan ook, met uitzondering van een eenzame jogger, de enige wandelaars op deze grijze ochtend. Kolganzen vliegen over maar zijn niet te zien. In de natte weilanden van de Onnerpolder scharrelen tientallen Roeken, op zoek naar voedsel maar al duidelijk met het komend broedseizoen in hun kraaienkop. Na een kilometer nevel doemt Onnen op, enkele boerder...

IJsschotsen in het Winschoterdiep zijn eigenlijk net kleine ijsbergen. Herinneringen aan de ijskastelen van de Gerlache Street komen weer boven. Het was januari 2010 toen  we met bijna 50 passagiers op de MS Professor Molchanov opstoomden richting Paradise Harbor aan de kust van het Antarctische Schiereiland. Een stralende lucht leek in niets op de klamme mist die de vorige dag onze eerste blik op het zesde continent probeerde te verhinderen. Net wakker en nog bijkomend van de 1000 kilometer lange tocht vanaf South Georgia stommelden we toen de scheepstrap af richting onze Zodiac. Waar we naar toe gingen was maar nauwelijks te zien door de beklemmende nevels. Een verlaten gebouw met een Argentijnse vlag op de muur geschilderd, enkele Weddell zeehonden die ons dom aanstaarden en vooral veel grauw water. Was dit nu het lang verwachte Antarctica? Opstomend naar de Orne Islands werd het zicht wat beter. Keelbandpinguins met honderden jongen, kleumend in oude ...