Appèlbergen Appèlbergen, zoals het uitgesproken behoort te worden, mag met het recht de titel groen kroonjuweel van Haren dragen. Waar eens de schapen van Onnen graasden en later Hollandse soldaten op appèl stonden ligt nu een natuurreservaat. Hoogveen begint weer te groeien in de veentjes, de heide ontwikkelt zich voorspoedig en het vroegere geriefbosje is inmiddels uitgegroeid tot een eikenberkenbos. Mol Dromerig weerspiegelen bomen in het zwarte water. De lucht voelt aan als zomer, de bomen en de paddenstoelen laten echter zien dat de herfst begonnen is. Appèlbergen is voor wie er oog voor heeft als altijd vol leven. Hoewel? Op het pad ligt een zwart, glanzende bontje, een handje uitgestrekt naar een grasspriet. Een mol heeft hier zijn laatste adem uitgeblazen. Voor hem of haar het einde van een duister bestaan, voor de vier Doodgravers het begin van een feestmaal. Zonder zich iets aan te trekken van de vele teken die op zoek zijn naar een nieuwe gastheer wordt...
Groene wereld gezien door loep en verrekijker