Natuurblog Natuurpresentaties

Ochtendgloren over het Zuidlaardermeer Winter in de Oostpolder bij Noordlaren. Een ijzige wind streelt de door konijnenvoetjes betreden sneeuw. Het eerste zonlicht geeft de nieuwe dag een rosse gloed. Kramsvogels vliegen tsjakkend over, winterkoninkjes tikken tegen het raam en meneer mus is bezig met nieuwbouw van zijn huis. Voor anker bij "De Waterjuffers bij Vos" Natuurhuisje "De Waterjuffers bij Vos" in winters licht Drentsche diep, de Hunze bij het Zuidlaardermeer We zijn gisteravond voor anker gegaan bij “De Waterjuffers bij Vos”. Zo maar een plekje in het altijd weer verrassende natuurgebied Oostpolder ten noorden van Noordlaren. Gelegen aan wat nu het Drentsche Diep genoemd wordt. Eens was dit de benedenloop van de Hunze,  ontstaan als een kilometers brede smeltwaterrivier  in de laatste ijstijden. Nu is het domein van palingvisser Mans Vos en geliefd rustpunt in het fietsrondje Zuidlaardermeer. In de zomermaanden wordt er gezweet op...

Mevrouw Merel wacht op wat komen gaat Het is dit weekend Nationaal Tuinvogeltelweekend , georganiseerd door Vogelbescherming. Duizenden zitten een half uur te staren naar het vogel gewemel in de tuin of rond het balkon. Vooraf is de lokale gevederde bevolking getraind op vaste voedertijden. Pitten, brood en vet als hoofdmaaltijd. Rozijnen en appel toe. Merel terreur, macho smijt met zonnebloempitten Terwijl alles klaar staat raast een zwart gekleurde schicht door de tuin. Oranje snavel ferm vooruit gestoken. Alles vliegt verschrikt op, een nieuw soort roofvogel? Zelfs twee dames merels vinden het allemaal wat teveel worden en kijken vanaf een dakgoot toe tot hij uitgeraasd is. Maar dat kan nog wel even duren want hij heeft ontdekt dat net als in voorgaande jaren er weer een voederhuisje hangt met zonnebloempitten. Wat trekt meer de aandacht dan op het plankje te gaan zitten en met pitten smijten? Kop naar links en even maaien met de oranje pook, dan naar rechts en het effect ...

Mantingerzand, een doorkijkje Een enorme witte winterjas ligt over het Mantingerzand. Niet onvriendelijk gesloten maar uitnodigend open staand. Kom binnen lijken de besneeuwde takken te willen zeggen, sta even stil en geniet van het uitzicht door de knoopsgaten. Mantingerzand Drenten kennen het Mantingerveld beter als het Mantingerzand. Vroeger een geïsoleerde enclave in een zee van mais en wintertarwe. Onderzoeksgebied van biologen die zich afvroegen hoe kleine loopkevers op dit eilandje konden overleven. Of zich het hoofd braken over de geheimzinnige voortplanting van de Jeneverbes. Alleen maar bejaarde bomen en geen jonge opslag. Het antwoord op al deze vragen is er nog nauwelijks maar wel mag het Mantingerzand weer adem halen. Plan Goudplevier van Natuurmonumenten bracht nieuw leven in dit gebied. Het Mantingerzand werd Mantingerveld en is inmiddels in oppervlak verdubbeld. Jeneverbes, Mantingerzand Pijpenstrootje Ruig Haarmos, Mantingerzand Gekroes...

Grafheuvel, IJzertijd (750 - 0 BC), Noordsche Veld 12 januari 750 (BC): Het is een snerpend koude winterochtend, drie mannen, gehuld in bont, lopen gebukt over de heide, op weg naar de "Negen Bargies". Gister hebben zij hun overleden vader naar het veld van de geesten gebracht, vandaag is het hun taak om zijn asresten af te dekken met een heuvel als blijvende herinnering. Onderweg passeren ze kale akkers, zwart geblakerd met oogstrestanten van het vorig jaar. Daarachter, en al snel overal om hen heen, tientallen grafheuvels die herinneren aan de alleroudste tijden. 12 januari 2013 (AD) : Stemmen dartelen over het berijpte Noordsche Veld (tussen Donderen, Norg en Zeijen). Voor het kleine groepje staat de bont gemutste gids van Natuurpresentaties. Hij vertelt over mensen van vijfduizend jaar geleden die iets zuidelijker een hunebed bouwden, over de eerste dorpelingen die begraven werden in een langgraf of in een grafheuvel, over nieuwe zeden en gebruiken waarbij alleen d...

Parapluutjesmos, Marchantia polymorpha Het is weer gelukt, we zijn een denkbeeldige tijdsgrens gepasseerd! Voor velen een moment van bezinning maar laat de blik eens omlaag gaan. Laag bij de gronds is geen sprake van rust. Er wordt gegroeid en vrucht gedragen. Parapluutjesmos en Kegelmos vragen om aandacht. Niet de eerste keer deze week want ook in Berichten van een Dodenakker werd al over deze bijzondere mossen geschreven. Parapluutjesmos, Marchantia polymorpha Wachten voor het spoor is aan de Onnerweg (Haren) een waar genoegen. Hang bij het voetpad even heerlijk over de slagboom, het duurt toch altijd tijden voordat het stalen monster langs raast of tuft. Kijk eens naar beneden, een oerwoud van piepkleine, bruine parapluutjes staan daar stil te pronken. Groeiend op een groen geruite flap en nog geen vijf centimeter hoog. Sporenkapsel Parapluutjesmos Parapluutjesmos met broedbekers Dichterbij blijkt onder de parapluutjes een rommelige massa haren en schubbe...