Natuurblog Natuurpresentaties

Plakker Goedendag! Mag ik u mijzelf even voorstellen? Mijn naam is Plakker en biologen noemen mij Lymantria dispar. Als rups werd ik dit weekend door een excursie van KNNV Groningen gevonden terwijl ik met enige moeite een brede asfaltweg in Gildehaus (bij Bad Bentheim) moest oversteken.  Bentheimer zandsteen Bad Bentheim was tot aan de tweede helft van de vorige eeuw een belangrijk leverancier van Bentheimer Zandsteen. Ruim 100 miljoen jaar geleden ontstaan in een ondiepe zee tijdens de Krijt periode en vanaf 1100 vooral in Nederland veel gebruikt voor kerkenbouw. De Dom in Utrecht en de Martinikerk in Groningen getuigen van deze noeste arbeid. Met name aan de oostkant van de Bentheimer rug zijn overal kleine groeves te vinden waar deze zandsteen gewonnen werd. Kurort Bentheim Bad Bentheim is tegenwoordig vooral bekend als kuurbad. Opgepompt mineraalrijk water blijkt o.a. heilzaam voor allerlei huidziekten. Na een bad en een wandeling door het Bentheimer Wald ...

Eexterveld Op de rand van het oerstroomdal van de Drentsche Aa ligt het kleine Eexterveld. Een schamel restant van de woeste gronden die slechts enkele eeuwen geleden een natuurlijke overgang vormden naar de natte madelanden van de Drentsche Aa. Bewaard gebleven doordat juist hier de grote ontginning krakend tot stilstand kwam. Economisch niet meer rendabel te maken en ook nog eens doorsneden door tot op de dichte potklei reikende geulen. In het blad Noorderbreedte werd in de jaren zeventig voorzichtig geschreven over plannen om het Eexterveld weer zijn oorspronkelijk karakter terug te geven. Voor het eerst werd nagedacht over het verwijderen van een overbemeste toplaag. Doel was verschraling om daarmee niet alleen de unieke flora van dit brongebied van het Scheebroeker Loopje een nieuwe kans te geven. Nog belangrijker was het herstel van de aansluiting van het Anderense diep op het oppervlakkig afstromende regenwater van het Eexterveld. De mix van opborrelend mineraalrijk gro...

Hunebed Havelte In zomerbont gekleed loopt een groep mannen achter elkaar langs een smal pad richting de rand van  kleine akkers. Machtige eikenbomen geven aan waar het gebied van hun dorp eindigt. Een grote hoop  stenen is hun doel. Gister zijn de laatsten naar deze plek gesleept. Vandaag is het de grote dag om een begin te maken met de kring van het tweede monument voor hun voorouders. Vijfduizend jaar later staat weer een groep mannen naast deze stenen. Gekleed in grof katoen kijken ze over de wijdse vlakte. Brede open banen herinneren aan de dwaasheid van de afgelopen jaren. Het monument van de "Hunnen" is achteloos terzijde geworpen voor de aanleg van een spookvliegveld. Honderden bommen zijn hier gevallen zonder ooit een vliegtuig te raken. Het is hun taak om deze herinnering aan de oorlog uit te wissen. Het hunebed weer in oude glorie te herstellen zodat voor eens en altijd gezien wordt waar onze historie begon. Ruim zestig jaar later spelen...

Huisspitsmuis met jong aan haar staart, Schiermonnikoog Huissptsmuis, jong Huisspitsmuis, jong Tijdens de excursie van KNNV Groningen naar Schiermonnikoog werd een Huisspitsmuis met jongen gevonden. Terwijls moeders een deel van het kroost, letterlijk, op sleeptouw nam kon kennis gemaakt worden met een nieuwsgierige jongeling.

 Grutto  Zondagochtend in de Onnerpolder. Een boer passeert met zijn tractor en even vliegen de Gele Kwikstaarten op om snel weer neer te strijken. Boven de stad Groningen hangt een bijna inktzwarte regenlucht maar het vliegtuigbaken en het gemaal blinken nog in de zon. Twee vogelaars maken gebruik van het uitzichtpunt op het dak van het gemaal en kijken uit over de Westerbroekstermadepolder. Een grasmus krast, de tureluur jodelt en de grutto blijft zijn eigen naam maar herhalen. En dan, als uit het niets, schiet een gevederde pijl de lucht in. Snavel recht naar voren gericht op de snel naderende wolken. Een vreemd mekkerend geluid verspreidt zich over de omgeving. De hemelgeit in actie! Harm Jansen schrijft op de website van Avifauna Groningen ( http://bit.ly/kwMNPd ) dat de Watersnip, zoals elk vogelboek deze geit noemt, hiervoor zijn staartpennen gebruikt. Uitgespreid en in trilling gebracht laat meneer zo aan de omgeving weten dat hier zijn territorium ligt.  Tapuit...

Lidrus, Oudemolen In ganzenpas lopen bijna dertig cursisten achter hun excursieleider aan. Er wordt gesproken over omgekeerde blaadjes met flaporen, elzensigarenmakers of toch elzensigarenrollers en de altijd weer prangende vraag hoe lang het zou duren voordat regenwater uit Westerbork hier in Gasteren boven de grond komt. Pinksterbloem met gele helmknoppen links; bittere veldkers met violette helmknoppen rechts  Dit is de cursus "Waar wij Wonen" van IVN Zuidlaren . Als gebruikelijk bij deze natuurorganisatie uit het noorden van Drenthe weer volop belangstelling. Bodem, landschap, vogels, libellen en vandaag flora op het menu. Eerst een avond luisteren en volop vragen stellen aan de groene docent. En nu dan naar buiten. Startend op de parkeerplaats bij het hunebed van Gasteren eerst door het gortdroge eikenbos richting de nog drogere heide. En dan blijkt het landschap toch weer anders dan verwacht. Een diepe depressie verraadt een oude loop van de Drentsche Aa. Afge...

Bruine Wapendrager Bijna middernacht op het Landgoed Vennebroek en alles zwijgt. Een laatste kikker kwaakt en dan verstomt ook dat geluid. Het nachtelijk duister bedekt alles als een zwarte regenjas. Maar daaronder: een brandend licht. Wenkend om dichterbij te komen. Als uit het verleden komt een Bruine Wapendrager binnen. Herinnerend aan een tijd dat Groningse jonkers in de zeventiende eeuw een eerste havezathe bouwden aan de oostzijde van de zandrug naar Eelde. Bruin gekuifd en gehuld in een witte mantel. De harige handschoenen bijna devoot naar voren gestrekt. Samen met een gezelschap van Dromedarissen en Lievelingen neemt hij plaats bij het verwarmend licht. Een ereplaats wordt hem aangeboden: de vingertop van Gulliver Medema. Sinds 2010 doet de Vlinderwerkgroep van KNNV Groningen / KNNV Oost-Groningen nachtvlinderonder- zoek in het natuurreservaat Vennebroek / Friesche Veen. Natuurmonumenten, eigenaar en beheerder, zal de gegevens gaan gebruiken om haar beheer nog...

Kom mee naar buiten allemaal, dan zoeken wij de wielewaal En horen wij die muzikant, dan is zomer weer in 't land! Dudeldjo klinkt zijn lied,Dudeldjo klinkt zijn lied, Dudeldjo en anders niet. Hij woont in 't dichte eikenbos, Gekleed in gouden vederdos Daar jodelt hij op zijn schalmei, Tovert onze harten blij. Dudeldjo klinkt zijn lied,Dudeldjo klinkt zijn lied, Dudeldjo en anders niet. Omzoomd door lichtgroen eikenhout ligt Oudemolen te dommelen in de warme voorjaarszon. In de verte roept een Koekoek. En dan klinkt het nog wat aarzelend maar het is de echte zomerbode! Dudeldjo, dudeldjo, zoals het oude volksliedje zo mooi beschreef. De Wielewaal is terug. Onzichtbaar maar onmiskenbaar. Vanaf de parkeerplaats bij Oudemolen dwalen we vandaag door één van de mooiste stukjes van Drenthe. Door de weilanden, waar de laatste dotterbloemen fel contrasteren met de eerste orchideeën, doorstekend naar het Oudemolense Diep. Dan door naar Gasteren, langs de ijsbaan e...

Zacht geklop klinkt boven ons. Een koekoek roept in de verte, zwartkop en merel fluiten alsof er prijzen uitgedeeld worden. En ondertussen gaat de klopgeest gewoon door. Af en toe verplaatsend en plotseling even zichtbaar. Bont gevlekte jas, witte buik en vooral klein. Een Kleine Bonte Specht! De laatste jaren steeds algemener maar toch altijd weer een leuke waarneming. Even later gaat het vogeltje op de wieken in de richting van een dode boom. Een uitnodigende holte blijkt zijn huis. Nog geen tachtig jaar geleden was het Friesche Veen de vuilstort van Groningen. Kapotte emmers, stukken steen en andere rommel steken nog steeds boven de zompige bodem uit. Maar dankzij het beheer van Natuurmonumenten is het nu een natuurparadijs geworden. Aan de oostkant is er bewust voor gekozen een deel van het broekbos natter te maken. Het waterpeil staat inmiddels tot het maaiveld en grote berken en populieren zijn inmiddels verdronken. Een tragisch lot? Voor de boom misschien wel maar voor de natu...

Okahandja, Camp Ombonde Onze natuurreis Namibië sluiten we af  in Camp Ombonde (Okahandja). Kameeldoringbomen omzomen de kronkelige zandweg en dan staan we voor de ingang. Enter @ own risk, dat belooft wat. Naast deze tekst staat ook nog “welcome at open sky”. Logisch voor een camping maar dit slaat op de douches en toiletten die geen dak hebben meegekregen. Verstopt achter rieten matten kun je enige privacy genieten en toch de geluiden van de omringende bush meekrijgen. Verder is het vooral een buitengewoon  comfortabele camping naast de luxe Okahandja lodge met een uitstekend restaurant.  Monteiro tok, jong, Okahandja Gekko, Okahandja De geheel geëxplodeerde binnenband hebben we kunnen vervangen en de 4 WD Bobo camper is van buiten ontdaan van menig kilo zand, leem en klei. Terugblikkend hebben we een ander Namibië gezien dan verwacht. Door de extreme hoeveelheid regen van de afgelopen maanden was het land groener dan ooit. Beelden die je meek...

Lesser Bushbaby, Waterberg De zon is al enige tijd achter de Waterberg verdwenen maar er is nog voldoende licht om de zebramangoesten te zien terugkomen van hun zwerftocht. De jongste dieren zijn nog steeds aan het spelen terwijl hun ouders wat laatste eetbare hapjes proberen op te sporen. En dan gebeurt het. Lesser Bushbaby, Waterberg Springende schimmen verschijnen. Zebramangoesten kunnen veel maar springen en klimmen door bomen en struiken hebben ze nog niet geleerd. Dichterbij gekomen krijgen de schimmen vorm en kleur. Grijs wollig, een lange grijptaart, korte pootjes en vooral enorme ogen. Lesser bushbabies of Kleine Spookaapjes! Alleen te zien als ze hun gezamenlijke slaapnest verlaten voor hun solitaire nachtelijke tochten. Een geweldige ervaring om deze halfaapjes te zien. De meeste menselijke tochten vanuit Waterberg Plateau Camp volgen een vast patroon. Slingerend door het hellingbos en klauterend naar de plateaurand. Het uitzicht is bizar: een totaal platte v...

Waterberg Als de deur van de nacht naar de dag opengaat rolt een klamme mist over onze safari truck. Zestien kilometer hotsen en botsen vanaf half zes en dan ook nog dit weer! Waarom zo vroeg uit onze camper gekropen? Het doel is een ochtendsafari door het afgesloten deel van het Waterberg Plateau Natuurreservaat. Waterberg Hoog op de berg heeft men getracht de oorspronkelijke wildstand weer te herstellen. Kaapse buffels, Witte en Zwarte Neushoorns maar ook Sabelantilopen zijn inmiddels weer present. Helaas (of gelukkig?) zijn ze niet gewend aan auto's. Nadat de mist opgetrokken is zien we honderden sporen maar verder in bijna drie uur niet meer dan een half verborgen Sabelantiloop en twee Steenbokjes. Steenbok, Waterberg Een ochtendsafari is vrijwel alijd inclusief ontbijt. Ditmaal geserveerd bij een droge en vooral verlaten poel. In vet gebakken boterhammen, een portie biltong (gedroogd vlees), een muesli reep en twee stuks fruit. Een sapje en thee of koffie zo...

Waterberg, Namibië Oostelijk van Otjiwarongo steekt een rode puist uit het landschap. Vijfhonderd meter boven het plateau uitstekend is de Waterberg al van ver te zien. Oeroud zandsteen, harder dan het omringend gesteente heeft gezorgd voor een uniek gebied midden in de savanne. Planten en dieren uit noord en zuid hebben hier de steeds verder verdrogende savanne kunnen overleven. Vandaag ligt het gebied zelfs bijna letterlijk op een eiland. De brede zandweg is veranderd in een verdronken zandbak. Nog zwaarder voor elke verkeer zijn de drie rivieren die normaal droog staan en nu de tientallen millimeters regen proberen af te voeren. De eerste is smal en goed te doen, door de tweede ligt een betonnen plaat maar dan komt de derde. Uit de verte zien we al een verzameling voertuigen in wanordelijke opstelling. Een safari truck van Namibian Wildlife Reserves heeft net een vrijwel verzopen bus gered uit de rivier en op het droge getrokken heeft. Een kleiner busje wordt achter de truc...