Natuurblog Natuurpresentaties

Het boek 2011 is gesloten, op tafel ligt de kalender van 2012 te wachten. Het was een jaar waarin op 26 februari  een verhaal werd toegevoegd aan bloggend Nederland . Een ander natuur- en reisblog zag het licht, geen fotoblog maar tekst en beeld gericht op natuur dichtbij of ver weg. Op 31 december staan er 147 afleveringen met 11.284 pageviews. Topper was, dankzij de internetsite van Haren de Krant , een bijdrage over een bijzonder natuurreservaatje aan de Waterhuizerweg in Haren: Groene kroonjuwelen, deel 3  (367 keer aangeklikt). Deze laatste aflevering is een hink-stap-sprong langs het alfabet van enkele blogs. Rotsspringer A ntarctica, onderwerp voor het eerste blog waarbij kleine ijsbergjes op het Winschoterdiep herinneringen opriepen aan Paradise Bay (Antarctic Peninsula). En later nog eens terugkomend met o.a. een Pinguin album  en een bijdrage over Albatrossen . B entheim gezien door loep en verrekijker , een bijzonder natuurgebied vlak over de ...

Encyclia vitellina Ongemerkt verandert je stap. Voorzichtig, bijna behoedzaam ga je over op de oerwoudmodus. Blik flitsend op en neer, geen slang in zicht. Het groene lover sluit zich en geleidelijk neemt het oerwoud je op. Zonder moeite kom je boven in de boomkruinen en staar je in stille verwondering naar de tropische weelde van dit stukje natuur. Reinhart Orchideeën Welkom in Harendermolen. Frans Reinhart en Wilma Tingelaar hebben hier hun paradijs gecreëerd. Een deel van een voormalige Anthuriumkwekerij is bijna magisch verandert in een stukje regenwoud. Azië en Amerika ontmoeten elkaar op de bosbodem. Reusachtige nestvarens versterken de sfeer. En werkelijk overal orchideeën. Venusschoenen, Kraborchideeën, Viooltjesorchis en Oncidiums in volle bloei. Waar je in een regenwoud voortdurend een stijve nek oploopt van het turen naar enkele planten in onbereikbare boomtoppen groeit hier alles op comfortabele ooghoogte. Het is mogelijk nog plezieriger dat je geen ...

Lecanora campestris, Haren In een vorige blog schreef ik over het kleinste groen van Haren. Tevreden groeiend op een randje tuin. Maar ook bij het kleinste groen bestaat er de rand van de samenleving. Geen grond, geen humus, altijd voedselgebrek. Het is er koud of warm maar iets er tussen bestaat niet. Een steen is alles wat ze hebben en daar zijn ze zo tevreden mee dat ze ons letterlijk overal volgen. Lecanora campestris, apotheciën Vandaag, op deze stralende dag voor Kerst, maar eens  de loep op stoep en straatsteen gericht. Door sommigen fanatiek kaal geschrobt maar als de natuur zijn gang mag gaan ontstaat hier een bijzondere levensgemeenschap. Zoals mooie kringen van grijze korstmossen als bijzondere decoratie. Jaarlijks groter worden en niet wegspoelend zoals een kindertekening. Het is Lecanora campestris, een algemeen korstvormig korstmosje. Dichter bij gekomen blijken er overal witgerande bruine schoteltjes op te staan. Zo plat tegen de ondergrond gedrukt dat ze...

Reuzenalbatros Jan van Genten zijn bijzondere duikers, pijlstormvogels zijn magnifieke vliegers maar niets gaat er boven albatrossen. Majestueus zwevend, de vleugels strak, schijnbaar moeiteloos in de lucht hangend. Voortdurend   de kop draaiend op zoek naar wat eetbaars.'s Avonds bij het donker worden hangen ze naast je schip en de volgende ochtend lijken ze op dezelfde plaats te zijn gebleven. Soms even naar achter en dan weer snel positie innemend. Wenkbrauwalbatros broedend in de kindercreche van Rotsspringers Wenkbrauwalbatros met jong Wenkbrauwalbatros, jong De Wenkbrauwalbatros of Mallemok is de meest algemene soort.  Meestal boven de zuidelijke IJszee te vinden maar soms afdwalend naar noordelijke wateren of zelfs even poolshoogte nemen boven het Beagle Kanaal. Broeden doen ze op allerlei subantarctische eilanden en dat bij voorkeur niet alleen. Op Westpoint Island (westelijk Falkland) krijgen ze zelfs gezelschap van Rotsspringers, kleine, roodogige...

Gewoon dikkopmos Kersttijd, dat betekent traditioneel veel aandacht voor groen. Kerstbomen zijn ondanks de prijs niet aan te slepen. Figuren sluipen door de bosjes gewapend met snoeischaren om te zoeken naar inspiratie voor Kerststukjes. Dat iedereen in de tuin ook groen heeft ontgaat echter bijna iedereen. Klein, vaak verborgen maar overal te vinden: mos. Niet alleen maar vervelend in het gazon maar juist nu bijzonder mooi en welig tierend. Zolang het niet vriest en het vooral lekker vochtig is genieten mossen van een prachtige Kerstperiode. Als je eens door de knieën gaat zijn ze zeker zo mooi als het groen van de kweker. En een buitengewoon groot voordeel: ze nemen weinig plaats in. Halvemaantjesmos en Rimpelmos Voor onze rondgang door Harens kleinste groen nodig ik iedereen graag uit op een vierkante meter tuin. Twee rijen tegels, rechts oprukkend Penningkruid en links een strookje voor Huislook met daarachter de opstaande, stenen rand van een grote kruidenbak. Op de gr...

Rotsspringer, Westpoint Island (Falklands) We hebben wat met pinguins. Happy Feet beheerste weken lang het nieuws, documentaires over Keizerspinguins kluisteren miljoenen aan de buis en kinderen groeien op met pinguin knuffels. Zelfs in hun eigen omgeving zijn het zeer bijzondere vogels. Wat koddig op het land maar eenmaal op zee zijn ze onherkenbaar. Elegante zeevogels die hier in hun element zijn. Gezellig dobberen, dan weer duiken of met de golven mee springen. Tot honderden kilometers vanaf de kust zwemmen ze achter hun voedsel aan. Magellaen pinguin, Carcass Island (Falklands) Juist op dit moment, in het zuidelijke voorjaar, zijn ze vooral aan land te vinden. Druk bezig met paarvorming, het vinden van een geschikte nestplaats en vervolgens broeden en jongen groot brengen. De kleinste is de Rotsspringer. Eén van de meest bezochte kolonies ligt op Westpoint Island (West Falkand). Samen met Wenkbrauwalbatrossen vormen ze een gezellige kolonie. Goed beschermd tegen roofzucht...

Noordpolderzijl Noordpolderzijl, de plaats waar Nederland een streep zet. Tot hier en niet verder, de weg houdt hier op, het Zielhoes biedt wat laatste comfort. Alleen het overtollig regenwater mag er door. Boven op de dijk verwacht je het eindeloze water,  golven die op het land stuk slaan. Maar Nederland is hier wat minder strak in de leer. Groningse kwelders Een rafelrand van strekdammen, kwelders en prielen strekken zich nog ruim honderd meter voor de kust uit. Vette klei waar twee keer per dag de vloed zijn werk mag doen. Maar ook bij eb blijft de bodem verzadigd van water. Dit is geen terrein voor mensen, hier regeert de natuur. Paaltjes worden bekroond door tientallen Zilverplevieren. Scholeksters blijven liever dichter bij de gedekte tafel en staan op een kleine plaat te wachten op laag water. Scholeksters Torenvalk Enkele kilometers oostelijker blijkt dat de rafelrand echter niet alleen land is wat gretig naar de zee reikt. Wat verwond...

Schiermonnikoog, Westerduinen Waddeneiland Schiermonnikoog, synoniem voor vakantie, rust en ongekend genieten. Een eiland getekend in pasteltinten waar de zon bijna altijd schijnt. Dat is het beeld wat elke toerist als onbetaalbaar souvenir mee naar huis mag nemen. Maar kom er eens in december, dan laat het eiland van de grijze monniken zien dat er ook nog een andere kant is. Wind en water hebben het dan voor het zeggen, iedereen moet er zich naar schikken. Schiermonnikoog, strekdam in december Rotgans Wat eens een strekdam was blijkt verandert in een streepje zeebodem dat na elke golf even droog valt. Een enkele Rotgans probeert het nog vol te houden maar verdwijnt dan snel over de dijk. Nauwelijks meer beschut maar in ieder geval buiten de greep van het ziedende zeewater probeert menig vogel er maar het beste van te maken. Een enkele scholekster probeert nog wat eetbaars te vinden in de van mest verzadigde maisakker maar de meesten staan gewoon op één poot te slapen...