Natuurblog Natuurpresentaties

Goudvink, Haren Voor het eerst dit jaar een dag met vorst en meteen verandert de natuur. Sneeuwklokjes en winterakonieten die al bezig waren met hun kortstondige bloei wachten verkleumd op betere tijden. In de tuin is het van de ene op de andere dag druk geworden. Ons Roodborstje begrijpt er niets van. Opgewonden wipt hij (of zij) van poot op poot, borstveren opzettend maar niemand is onder de indruk. Een Merel wordt er zo nerveus van dat hij besluit tot drastische actie. Alles komt af op zonnebloempitjes in een voederhuisje, als dat nu eens zou verdwijnen? Dan moet het toch weer rustig worden in zijn territorium? Zo gedacht, zo gedaan. Pitten vliegen aan alle kanten in het rond en binnen de kortst mogelijke tijd ligt er een pond pitten op de grond. Afwachtend en met bijna een verbeten grijns om de snavel kijkt onze Merel rond. Een paartje Goudvink merkt als eerste dat er iets veranderd is, met een laatste pit moeten ze tevreden zijn of toch verder gaan zoeken op de grond. Voor de ...

Buizerd, Westerbroekstermadepolder Wintertijd. Geen gewas op het land, geen blad aan de boom, geen overhangende Pastinaken om oneffenheden in de berm te verbergen. Maar ook geen sneeuw om de harde lijnen van het Gronings landschap te verzachten. Sporen van het verleden worden juist nu zichtbaar in het kale land. Kreekruggen en vroegere prielen als getuigenissen van de Elisabethvloed. Ronde lijnen of juist lage delen waar eens veen groeide dankzij overvloedig regenwater. Voor ons als platvloerse wezens nauwelijks zichtbaar, willen we het goed zien dan moeten we ons verheffen boven de klei. Niet als Icarus doorvliegen naar de zon maar als Niels Holgerson mee op de rug van een vogel. Neem deze buizerd nu eens. Zijn landschapsbeleving begint bij aankomst in de Westerbroekstermadepolder. Na een lange reis is een paaltje voldoende om zijn wintergebied  te overzien. Veen in een oerstroomdal uit een ijzig verleden. Inzoomen op het kleinste detail, gras wat net iets groener i...

Smient en Kuifeend, Kardinge Terwijl koude vingers grip krijgen op een geleidelijk steeds verder verkillende omgeving voel je bijna tastbaar de stilte voor de storm. Niet uit het westen ditmaal maar uit de toekomst. Want na de kou komt het voorjaar en dat zie je juist nu goed bij onze gevederde vrienden. Glanzend nieuwe veren, oogverblindende strepen, hier en daar nog een uitstekend donsveertje maar verder strak in het pak. Er wordt gegeten en geslapen in een ongekende harmonie. Maar ook zij voelen het aankomen en dromen over grootse avonturen, hier of verder weg. Tafeleend, woerd, Kardinge Bij de Tafeleenden lijkt er niets aan de hand. In een gezellige groep met Smienten en Kuifeendjes wordt er vooral geslapen. Ogenschijnlijk ver weg maar tussen de veren door altijd waakzaam, de staart richting een dichterbij komende hond of fotograaf. Even verder blijkt alles toch weer anders. Een snelle man heeft drie vrouwen aan de haak geslagen! Nu maar zien hoe hij deze verovering d...

Molen Onnerpolder achter Westerbroekstermadepolder Wateroverlast of waterfeest, twee tegenstellingen of juist niet? In de Westerbroekstermadepolder tussen Haren en Kropswolde blijkt wateroverlast aanleiding te geven tot een groot feest. Het winterse landschap is blauwgrijs gekleurd. Een molen kijkt tevreden uit over een blinkende waterspiegel. Duizenden eenden snateren, fluiten en gakkeren door elkaar. Pijlstaarten lijken als onverwachte confetti uitgestrooid over de polder. Waar ze zo plotseling vandaan komen? Niemand die het weet. Dat de zee-arend er blij mee is wordt duidelijk uit de internetsite van het Harener Weekblad . Collega natuurgenieter Gerrit Kiekebos weet er zelfs twee te betrappen op luchtacrobatiek. Blauwe Reiger, Westerbroekstermadepolder Knobbelzwaan, Westerbroekstermadepolder Blauwe reigers en torenvalken komen af op veld- en aardmuis die gezellig op een kluitje droog proberen te blijven. Achter elke pol Pitrus wacht echter een gretige snavel, een twinke...

Groenling Vandaag is het de grote dag voor loerend Nederland. Ongestraft worden telescopen gericht op het groen van de buren, verrekijkers bewegen zich als radars door tuin en heg. Elke veer doet het hart sneller kloppen, snavel, staart en vleugel worden goed bekeken. Wat gaat het worden? Weer een Huismus of toch een ringmus? Kapmeeuwen cirkelen in de verte maar weigeren op het gestrooide brood af te komen. En dan zijn het dus geen tuinvogels. Ekster De regen sliert met vlagen door de bomen. Takken glimmen grijs van het vocht. Brood en zaad raakt doorweekt en ziet er steeds minder smakelijk uit. Roodborst en Winterkoning geloven het wel, zij doen niet mee vandaag en houden zich schuil voor de gluurders. Bijzonder is dat zelfs de altijd aanwezige mezen er geen zin in hadden. Een eenzame Kool en een paartje Pimpel was alles wat op pinda en pit af kwamen. Vier kauwtjes en een paar eksters genieten juist van wind en water en hoppen van tak naar tak. Een mannetjes merel he...

Karding, groene rand van Groningen Waar eens de golven begerig reikten naar het laatste bastion van de Hondsrug ligt nu de "Golden Raand" van de Stad. Van kwelder tot landbouwgebied, doorsneden door de oude Woldweg. Nu is het goud vergroent maar niet verstild. Hier ligt het natuurreservaat Kardinge, trots van Stad en Ommeland en doel van een KNNV excursie samen met boswachter Reiner Hartog (Natuurmonumenten). Waldo, de Herefordstier Voor velen is Kardinge het sportpaleis van Groningen. Met zwembad, ijsbaan, apenkooi en klimbaan. Maar Kardinge is ook de naam van een prachtig natuurreservaat in wording. Groningers, Natuurmonumenten, landgeiten en Waldo met zijn Hereford koeien hebben in slechts enkele decennia van zompige weilanden een natuurparel gemaakt. Kwelderruggen van zeshonderd jaar geleden zijn nog herkenbaar als lichte verhogingen in het gebied. Kaarsrechte sloten als perceelscheidingen mochten blijven en zijn op een natte winterdag geelgerand met rie...

Bijna hemelsblauw, rimpelloos staart het wateroppervlak van het Lauwersmeer naar een wolkenloze hemel. Verward, verstard na het gevecht tegen weer en wind. Rietpluimen genieten als Narcissus van hun eigen spiegelbeeld, zonder beweging, elk aartje in tweevoud aanwezig. Brilduiker, man Het lijkt wel alsof de gehele natuur deze rust eerbiedigt. Alleen ver weg klinkt getrompetter van Kleine Zwanen. Dichtbij glijden woerd en eend zwijgend over het water, denkend aan een komend nest? En dan even een kleine rimpeling, een gouden oog in een groene kop duikt boven water. Iets verder, een tweede maar dan goud in een bruine omlijsting. De Goldeneyes zijn er weer! Brilduikers, te gast in het Lauwersmeer en genietend van een pure stekelbaars. Even een kromming van de nek en het wateroppervlak opent zich om het mooie eendje te verzwelgen. Na een eeuwigheid herhaalt zich deze actie maar dan omgekeerd. Zonder het water in beroering te brengen plopt het eendje weer boven water. Een beetje dik...

Groningen aan zee De waterwolf knaagt aan het laatste bastion van de Hondsrug. Rimpels op het water worden golven, opgezweept door de naderende overwinning jagen ze verder. Groen wordt grijsblauw. Broekenwering, Peizermaden De zuidoostelijke woontorens van Groningen zijn al in zicht. Nog even en ook de Martinitoren is bereikt. Verontrustende beelden vanaf een grote afstand. Dichterbij gekomen blijkt dat het menselijk vernuft de waterwolf redelijk kan temmen. Niet langer wordt de Stad een eiland met een paar eenzame vingers die vermanend de wolken op afstand proberen te houden. De Peizermaden zijn weer wat ze honderd jaar geleden waren. Een veenmoeras als een accolade om de Stad gebogen. Beelden van lang geleden komen terug, elzen spiegelend in het water, wachtend op de zomer en drogere tijden. Drents water wat bevrijd van zijn harnas mag gaan waar het wil. Drentsche Aa, Glimmen Ook aan de zuid- en westkant van de Stad rukt het water op. Het Drentsche die...