 |
| Haren, eendenkooi |
Sinds enkele jaren heeft het bekende Harense rondje over de Lutsborgsweg naar het Quintusbos stevig concurrentie gekregen van het uitloopgebied Oosterhaar. Geen zand maar veen bepaalt hier het landschap. Polders en moerasbosjes beheerd door het Groninger Landschap zijn versterkt met plassen en nieuwe wandelpaden. Vanuit de Klaverlaan het gebied inlopend ontstaat een indruk van een oeroud landschap. Het laaggelegen Gorecht grenzend aan de priemende vinger van de Hondsrug. Hoewel het beeld verstoord wordt door een met staal gekroonde dijk zijn de sporen van het verleden direct zichtbaar. Een vluchtige wandelaar ziet het bruine veenwater, beschaduwd door oude elzenbomen. Maar dan staat hij voor een groen bastion. Ontoegankelijk en toch zo gelegen dat je er naar toe getrokken wordt. Aan de overkant van de sloot laten zware eikenbomen hun takken vermoeid naar het water afhangen. Rondlopend komt de bezoeker bij een bijna feestelijk versierd hek. Deze schijn bedriegt echter, bij een betere beschouwing valt op dat het een plek van bezinning is. Het groene fort in dit prachtige landschap wordt nu gebruikt als strooiveld. Wat nu een eindstation is van ons leven stond vroeger echter letterlijk in het middelpunt van de gegoede burgerij.
 |
| Haren, eendenkooi, te zien als vierkant tussen de twee plassen (Google Earth) |
Anne Wolff meldt in Noorderbreedte 2008.3 dat het de westelijke eendenkooi van buitenplaats "De Mickelhorst" was. Grote delen van Oosterhaar waren in de achttiende eeuw ingericht als wandelpark voor de landheer, zijn familie en natuurlijk zijn gasten. Eén van de paden moet recht het bos ingelopen hebben om uiteindelijk uit te komen bij een zijtak van de Hunze. Het belangrijkste deel van het bos was ingericht als eendenkooi. Een beschutte plaats waar de kooiker wilde eenden probeerde te verleiden om "de pijp uit te gaan". We mogen aannemen dat het meerendeel van zijn vangst op de tafel van de Mickelhorst is terecht gekomen.
Vanaf het begin van de twintigste eeuw veranderde het gebied. Landgoederen werden verkocht, het sterrenbos raakte uit de gratie en na de tweede wereldoorlog takelde het landschap verder af. Na afronding van Oosterhaar besloten gemeente Haren en Stichting Het Groninger Landschap dat het tijd was om dit landschap te herstellen. De Eendenkooi blijft afgesloten als strooiveld maar heeft inmiddels een groene guirlande gekregen van het omringende landschap.
Reacties
Een reactie posten