Doorgaan naar hoofdcontent

Zwammige boskip

 

Zwavelzwam

Een jaar natuurpresentaties in woorden - dag 353

Op excursie met cursisten is elke keer weer verrassend. Vandaag mocht ik met een groep van Hovo Brabant naar de omgeving van het Belversven in het zuidwestelijk deel van de Natura 2000 gebied "Kampina" (Oisterwijk). Het thema was "Verstikte Natuur" en dus zochten we naar bewijzen van stikstofdepositie op dit gebied. Verbraming en plakkaten van het mos grijs kronkelsteeltje passeerden de  revue. Maar 16 paar ogen dwalen uiteraard rond en zo werd een geweldig mooie zwavelzwam gevonden. Als meestal aan de voet van een zwaar beschadigde eik maar deze eenjarige elfenbank wordt ook gevonden op wilg, robinia en kers. Ondanks zijn schoonheid is het een echte killer. Toeslaand als de boom gewond is, in de houtvaten kruipend en zo de boom verstikkend. Engelsen kennen zwavelzwammen als "chicken of  the wood". Niet vanwege gekakel rond het middernachtelijke uur maar omdat de jonge zwammen een textuur en smaak hebben die aan kippenvlees doet denken. Kennelijk is mijn eenmalige kennismaking met deze paddenstoel op mijn bord wat minder geslaagd geweest. Vezelig, wat zurig en zeker niet hoenderachtig. Mogelijk had de bekende kok van de Piloersemaborg (Den Ham) zijn dag niet of was het gezwam toch enigszins over datum.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak