Doorgaan naar hoofdcontent

Bourtange, Groningse vesting belegerd door potige hazen en vogels!

Op de appelplaats van de vesting Bourtange is de stem van de sergeant verwaaid in de wind. Soldaten zijn toeristen geworden die geen raasdonders eten maar ijs. Kanonnen kijken hongerig door de schietgaten zonder dat een Munsterse artellerist zich vertoont. Zelfs een verdwaalde vrachtwagen, die als laatste een poging deed de poort te rammen, is allang verleden tijd.

Dankzij het Groninger Landschap staat er nu een geheel ander leger in het voorland klaar. Ook nu weer uit het oosten komend, laag bij de grond voort kruipend en bijna binnen schootsafstand. Een parmantige gepluimde muts  in top en verder in legergroen gehuld. Een brigade Hazepootjes heeft het terrein zonder slag of stoot veroverd. In de tros zijn ook andere kleuren te ontdekken. Een peloton Knoopkruid en zelfs een compagnie Kleine vogelpootjes hebben inmiddels dankzij het nieuwe beheer kans gezien een stevige positie in te nemen. Als "Alice in Wonderland" kunnen wij door dit zwijgzame leger ons een weg banen. Niemand die ons tegenhoudt, het Groninger Landschap biedt permanent gelegenheid haar bijzondere troepenmacht te aanschouwen.
Klein vogelpootje
 Even buiten het voorland staan op zandige kopjes Steenanjers zich te verbazen over deze gebeurtenissen. Zij hebben altijd stand weten te houden en profiteren nu van het nieuwe beheer. Zacht paars met een opvallend honingmerk zijn ze ook voor niet bestuivers een lust voor het oog.
Steenanjer
Voor biologen is er echter nog veel meer te ontdekken. Pluimvoetbijen vliegen af en aan, wapenvliegen glimmen in de zon en de Bijvoetooglapmot is net uitgevlogen. Achter deze fraaie naam gaat een heel klein vlindertje schuil die speciaal op Bijvoet leeft. Niet allen rond de vesting maar inmiddels overal te vinden waat deze plant voorkomt. Als rupsje leven ze in een bijvoetblad, pas vlak voor het verpoppen verlaten ze het blad om een kleine poppenwieg te spinnen.
Sporen van de Bijvoetooglapmot (Bucculatrix noltei)
Bourtange, een excellente locatie voor cultuur en natuur tijdens deze vakantieperiode.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Oranje boomalg

Oranje boomalg, Trentepohlia aurea Een jaar natuurpresentaties in 150 woorden - dag 120 Een boom als leefgemeenschap. Alles is er te vinden, van producent tot consument. Haarwortels, knoppen en bladeren,  elk stukje boom wordt begraasd. Maar kijk eens naar een vierkante centimeter schors. Dan blijkt dat er veel meer plantaardige producenten zijn dan alleen de eik of een vleugelnoot. Eén van de meest bizarre plantjes die op schors groeit is de oranje boomalg. Stampvol worteltjeskleurstof (caroteen) lijkt deze groenalg zijn familie vergeten. Maar haal het oranje er uit en er blijft een draadvormig groen wiertje over. Op o.a. eik vindt het een ideaal biotoop om te groeien. Vergroeid met buitenste schors doet het zijn eerste best om zijn eigen kostje bij elkaar te scharrelen door fotosynthese. Luchtvervuiling had hem bijna de das omgedaan maar net op tijd werd het iets beter in ons overvolle landje. Ook een nauw verwante soort, de Portugese rode alg, breidt zich sterk uit. Niet alle

Alpenvlinders

Tschiertschen, Joch alp Bijna twee uur in de middag, de zon staat hoog aan de hemel. Even op de rug, de ogen dicht, de neus vol bloemengeuren, luisterend naar het klingelen van koeienbellen lager op de helling. Het leven is goed op de alpenweiden boven Tschiertschen. Inner Urden, Mattjischhorn, Jochalp, Ochsenalp, nu zijn het alleen nog maar vakantie herinneringen. Koninginnepage Als de ogen weer open gaan is de lucht vol gefladder. Alles beweegt, kleuren flitsen langs het zwerk. Verdwazing lijkt toe te slaan maar na even knipperen met de ogen kom je weer terug op de berg. Het zijn tientallen, nee honderden vlinders die bezig zijn met hun dagelijkse werkzaamheden. Fladderend van bloem naar bloem voor een slok nectar. Of alleen maar denken aan de verdediging van hun territorium en tegelijkertijd de dames overtuigen van hun uitzonderlijke capaciteiten. Zoals die mooie Koninginnepage die steeds maar weer op het pad ging zitten. Gele Luzernevlinder Zuidelijke luzern

Bloedzuigers, onbekend en bijzonder

Gewone bloedzuiger (Haemopis sanguisuga) met Groene Kikker (Orvelte) Bloedzuigers, alleen het woord al jaagt velen de stuipen op het lijf. Beelden van grote glibberige monsters die met honderden komen opzetten om het laatste druppeltje levensbloed op te zuigen. Voldoende reden om eens naast een boerensloot te gaan zitten en op zoek te gaan naar deze spannende creaturen. Een paar halen met een net zijn vaak al voldoende om enkele te verschalken. Gezoomde clepsine (Hemiclepsis marginata), Kardinge Wat dan vooral opvalt is dat ze wel glibberig zijn maar helemaal niet groot. Enkele centimeters, daar houdt het meestal wel mee op. Dan maar eens proberen of ze nu echt geïnteresseerd zijn in mijn bloed. Even een vinger er voor houden en ze grijpen zich met hun zuigschijf aan mond en achterlijf al snel vast. Maar in plaats van schrapen om door het vel te komen gaan ze alleen maar aan de wandel, terug naar het water.veel van onze Nederlandse bloedzuigers zijn vooral op zoek naar slak